شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، جمهوری بولیواری ونزوئلا که در گذشته مستعمره اسپانیا بوده است، با جمعیتی حدود 25 میلیون نفر، کشوری نسبتا کوچک در شمال آمریکای جنوبی است. ونزوئلا زادگاه سیمون بولیوار، یکی از چند رهبر جنبش استقلال‌طلبانه در آمریکای جنوبی بود و نام «جمهوری بولیواری ونزوئلا» از نام این سیاستمدار الهام شده است. این کشور جزو کشورهای غنی از نظر معادن و مواد معدنی است و به‌دلیل صنعت نفت و تنوع محیط‌زیستی آن شهرت بسیاری دارد. بخش بسیار بزرگی از درآمد ونزوئلا از فروش نفت تامین می‌شود؛ میزان ذخایر گاز ونزوئلا آن را در رتبه هشتم جهان قرار داده است و ونزوئلا پنجمین صادرکننده نفت خام و سومین تولیدکننده اوپک است. به‌طور کلی می‌توان گفت اقتصاد این کشور به شدت متکی به نفت و گاز است. اما در سال میلادی کنونی اقتصاد وابسته به نفت این کشور آمریکای جنوبی روند نزولی داشته است.

وضعیت سیاسی و اقتصادی ونزوئلا

ونزوئلا با مشکلات شدید سیاسی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند. داده‌های اقتصادی که دولت ونزوئلا طی یکسال اعلام کرده است، نشان می‌دهد که کاهش درآمدهای عظیم نفتی موجب شدت یافتن رکود در این کشور شده است. رشد اقتصادی این کشور به منفی 7 درصد رسیده است و نرخ تورم سالانه آن رقمی معادل 5/ 141 درصد است. کاهش قیمت نفت، رکود اقتصادی و تورم فزاینده نشان‌دهنده فروپاشی اقتصاد این کشور با منابع غنی بسیار است. متوسط درآمد سالانه مردم ونزوئلا براساس برآوردهای بین‌المللی حول 16 یا 17 هزار دلار برآورد می‌شود. سیاست‌های چاوز پس از به قدرت رسیدن در سال 1998 اقتصاد این کشور را بیش از پیش به پول نفت و یارانه وابسته کرده است. در نتیجه با کاهش درآمدهای نفتی اقتصاد این کشور با مشکلات عمده‌ای روبه‌رو شد. طبق آخرین نظرسنجی‌ها 64 درصد مردم ونزوئلا نسبت به آینده کشورشان نگران هستند. بحران در ونزوئلا ناشی از کمبود مواد غذایی و دارویی بوده و قطع برق، فساد و افزایش نرخ سوخت نیز به این بحران دامن زده است. کمبود کالاهای اساسی در این کشور به حدی بوده است که گاهی مردم برای خرید برنج، شیر و سایر مواد غذایی ضروری در صف‌های طولانی شب را به صبح می‌رسانند.

بررسی چند شاخص در ونزوئلا

در ونزوئلا شاخص «فاصله قدرت» به این معنا که کم‌قدرت‌ترین افراد در نهادها و سازمان‌های یک کشور می‌پذیرند که قدرت به‌طور نابرابر توزیع شده است، در رتبه بالایی قرار دارد. این نابرابری در همه لایه‌های جامعه پذیرفته شده است؛ بنابراین رهبر یک اتحادیه قدرت متمرکز زیادی در تیم مدیریتی خود خواهد داشت و در نتیجه قدرت بیشتری نسبت به سایر افراد تیم دارد. پدیده مشابهی بین رهبران کسب و کار و عالی‌ترین مقامات دولتی نیز قابل مشاهده است.ونزوئلا در بین کشورهایی است که پایین‌ترین امتیاز «فردگرایی» را دارند. به عبارت دیگر، این کشور بین کشورهایی قرار دارد که بیشترین فرهنگ جمع‌گرایی را در جهان دارا هستند؛ کشورهایی مانند اکوادور، پاناما و گوآتمالا. گرچه ونزوئلایی‌ها مردمی بسیار جمع‌گرا هستند، احساس تعلق به گروه و هم‌تراز کردن خودبا نظرات گروه بسیار مهم است. وفاداری به چنین گروه‌هایی حائز اهمیت است و این وفاداری اغلب در گروه‌های «شرکتی» است که افراد مزایا و منافعی به‌دست می‌آورند که در فرهنگ‌های دیگر یافت نمی‌شود. ضمنا به‌منظور ایجاد هارمونی در گروه و حفظ وجهه، از درگیری اجتناب می‌کنند. منازعات بسیاری برای کسب قدرت بین احزاب سیاسی مختلف و بین اتحادیه‌ها و کارفرمایان وجود داشته است؛ اما به ندرت چنین درگیری‌هایی به شدت خشونتی است که در کشورهای دیگر آمریکای لاتین می‌بینیم. شاخص «گرایش بلندمدت» در ونزوئلا بسیار پایین است؛ کشورهای نمره بالا، متوسط و پایین در شاخص گرایش بلندمدت، به ترتیب آینده‌گرا، حال‌گرا و گذشته‌گرا هستند. ونزوئلایی‌ها احترام زیادی برای سنت‌ها قائلند، رغبت نسبتا کمی برای پس‌انداز برای آینده دارند و تمرکزشان را بر دستیابی به نتایج سریع می‌گذارند.

زبان، جلسات و وقت‌شناسی

در خاطر داشته باشید که ونزوئلایی‌ها نسبت به سایر کشورهای آمریکای لاتین اندکی آرام‌تر و خونسردتر هستند و این امر در ارتباطات آنها قابل مشاهده است. از نظر فرهنگی، آنها نگرش رسمی کمتری نسبت به همتایان اسپانیایی زبان خود دارند. ونزوئلایی‌ها به شدت مردمی ریسک‌گریز هستند؛ از این رو شناخت و اعتماد به مردمی که با آنها تجارت می‌کنند اهمیت ویژه‌ای دارد. ممکن است هنگام سفر به ونزوئلا با لهجه‌های بسیار متفاوتی روبه‌رو شوید. زبان اصلی مردم این کشور اسپانیایی است اما در کنار آن حدود 40 زبان بومی دیگر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. ممکن است برخی ونزوئلایی‌ها با دیگر زبان‌ها مانند انگلیسی، عربی و پرتغالی نیز آشنایی داشته باشند. کارت‌های ویزیت طی جلسات معارفه مورد تبادل قرار می‌گیرد. توصیه می‌شود که یک طرف کارت ویزیت را به زبان اسپانیایی ترجمه کرده و با همان سمت به طرف ونزوئلایی تقدیم کنید. نوشتن روی کارت ویزیت یک فرد در جلوی او معمولا امری گستاخانه تلقی خواهد شد.در مناسبات اجتماعی اغلب استفاده از نام کوچک افراد رایج است. گرچه ممکن است برای افراد ارشد خانواده یا جوامع نیاز به استفاده از عناوین رسمی باشد. در کسب و کار باید تنها از عناوین حرفه‌ای و رسمی که نام خانوادگی به دنبال آن می‌آید، استفاده کنید. Senor، Senora، (مهندس) Ingenero و Doctor پیش از نام افراد استفاده می‌شود. وقت‌شناسی در ونزوئلا می‌تواند متفاوت از فرهنگ‌های دیگر باشد. ونزوئلایی‌ها به‌دلیل آرامششان در وقت‌شناسی شناخته شده‌ هستند و این امر در فرهنگ آنها در موقعیت‌های اجتماعی و رسمی شایع است. جلسات کسب‌وکار ضرورتا به موقع انجام نمی‌شود. 15 تا 30 دقیقه دیر رسیدن، یک امر طبیعی است. رسیدن به توافق چند جلسه به طول خواهد انجامید. مذاکرات و زمان برای رایزنی مهم بوده و زمان طولانی به طول خواهد انجامید. عموما کسب‌وکارها سلسله‌مراتبی هستند و تصمیمات توسط فردی با بیشترین اختیار و قدرت گرفته می‌شود.

منبع: روزنامه دنیای اقتصاد – شماره 3770