شارا، دکتر سید مجتبی علوی - روابط عمومی و ارتباطات انسانی با دامنه های نامحدود و سیال و با وجود اهداف و ابزارها و روش های متعدد و متفاوت و همگن و یا ناهمگن، چنان با تار و پود جوامع در چرخه های متکثر و با ماهیتی دگرگون شونده، با حیات فردی و اجتماعی ملل جهان عجین شده است که این منظومه ها و کهکشان های ارتباطی صرف نظر از تمایزات فرهنگی، جغرافیایی، جنسیتی، معیشتی، شغلی، سنی، تحصیلی، دینی، اخلاقی، نژادی و زبانی مردمان جهان و صرف نظر از اهداف و روش ها و "ماهیت روش ها" و ابزارهای ارتباطی و صرف نظر از ماهیت گفتمانی آن، سخن گفتن را چنان سخت و دشوار می کندکه لاجرم مجبوریم با ملاحظات علمی و تامل فراوان سخن گفته شود و گرنه فرو غلتیدن در چرخه تکرار توصیف کلیشه ها و سازه های ارتباطی شاید ناساز و ناسازگار باشد.
 آنچه که بنده را در ساختن"گفتمان روابط عمومی اسلامی" و در نگرش سیستمی درباره وسعت عظیم ملی، منطقه ای و جهانی اش با گزاره ها و تکثرهای بیشمار آن، از فرو لغزیدن به تکرار گفته های پیشین باز می دارد وجود سه کلید واژه مهم در عبارت : "کنگره جهانی کارگزاران مسلمان روابط عمومی" است یعنی واژگان، مفاهیم و اضلاع سه گانه: الف: جهانی بودن ب: روابط عمومی ج: کارگزاران مسلمان، است.
 این سه ترکیب ذهن مرا به بخشی از مقدمه کتابم بنام"گفتمان روابط عمومی اسلامی" معطوف نمود که بر عناصر هفتگانه: 1- علم 2- هنر 3- فلسفه 4- دین 5- نظام اخلاقی 6- تجربه بشری 7- فرهنگ، تکیه دارد. اگر "هم معنائی های زمینه ای" و مشترکات دینی و اخلاقی و پیوستگی های جغرافیایی و خویشاوندی های فرهنگی جوامع مسلمان را به مدد توصیف، تبیین و تحلیل و به مثابه "پیش نیازها و پیش سازه های" ساختار "گفتمان روابط عمومی اسلامی" فرض نمائیم این سازه های هفتگانه به معنای پیوستدار سیستم گفتمانی ما خواهند بود که از یکسو در یک تعامل کنشگرا و متعامل با اشکال هفت گانه هنر، می توانیم از دو نظام پیوستداری مرتیط بر هم، چرخه های دیالکتیکی را انتزاع نمائیم که آنچه به مثابه خروجی یا رفتار "سیستم گفتمانی" قابل فهم و درک است به یقین اهداف غایی ما و کنگره را تامین می نماید به شرطی که تاویلی هرمنوتیک هم از مشترکات بنیادین و هم از "هم معنایی های زمینه ای" در ساختار و هم از سازه ها و مصالح چهارده گانه در پیوستدار آن و هم یک "سنتز مرکب و کنش گرا" را در خروجی و رفتار این سیستم گفتمانی ادراک نمائیم.
 دین اسلام و نظام اخلاقی آن بعنوان ماهیت مشترک و خدشه ناپذیر کارگزاران ملل مسلمان در عرصه روابط عمومی و ارتباطات انسانی می تواند به معنای زمینه و بستر "گفتمان اسلامی روابط عمومی" تبیین نمود و از طریق کاهش ناهمگنی ها و به مدد اجماع در تفسیر و توصیف های درست حقایق انسان شمول، زمان شمول و مکان شمول برآمده از زمینه مشترک اسلامی، به یقین این قدرت را به ما می دهد که سازه ها و بافت ها و زمینه ها و داربست ها و مفاصل و اندام و کلیه املاح و مصالح ساختاری و پیوستداری را در گفتمان مورد نظر به خوبی بفهمیم و با اشتراک مساعی بعنوان مجموعه ای تام از اهداف کارکردی با روش های متفاوت در زیر چتر این گفتمان واحد، تبیین و تحلیل کرده و راهی نوین را برای مقابله با بمباران های اطلاعاتی و مقابله با انبوه پارازیت های نظام سلطه ترسیم کنیم و به عنوان یک قطب جهانی با یک گفتمان پویا و کارآمد از کلیه عناصر انسانی و از کلیه امکانات موجود در حفظ و توسعه و کاهش بحران های ملل مسلمان بکوشیم، شاید لازم باشد که از خود بپرسم که: "گفتمان روابط عمومی اسلامی" چیست؟ برای چیست؟ برای کیست؟ ناپلئون بناپارت می گوید: "حکومت را می توان با زور سرنیزه به دست آورد اما برای حفظ آن باید به افکار عمومی تکیه نمود".
 توسعه مولتی مدیا و جهانی شدن تجارت و استقرار تدریجی "مندیالیزش" در همه عرصه ها، یک مثلث را به وجو آورده است که دو قطب آن از نیمکره شمالی زمین با محوریت اروپایی- آمریکایی و با اهداف استکباری و غیر دینی و غیر اخلاقی و با دسیسه محوری و با سوء استفاده از علم و هنر و فن آوری و به مدد رسانه، انبوهی از اطلاعات هدفمند اقتصادی و سیاسی و امنیتی را بر ضلع مغلوب هرم این مثلث در نیمکره جنوبی و بخش هایی بالاتر از استوا یعنی کشورهای توسعه نیافته یا در حال توسعه فرو می بارانند و ملل مسلمان را در حالتی منفعل و مرعوب و در دور باطلی از واکنش های ناکامانه و زیانبار قرار داده است، دقیقاً اینجاست که ما کارگزاران روابط عمومی ملل مسلمان با اجماع در زمینه های مشترک دینی و اخلاقی می توانیم این مثلث را بازگونه کنیم و با ساخت یک گفتمان علمی، اسلامی و کنشگر و پویا که دارای ساختاری تحکیم یافته و با یک پیوستدار سیال و معرفت جو و با اشتراک در ماهیت روش های خود، بتوانیم بر این حفره غوغا یا بر این هجمه هدفمند سیاسی- امنیتی نظام سلطه غلبه کرده و به یک قطب ارتباطی- فرهنگی و علمی تبدیل شویم.
 نگرش سیستمی "گفتمان روابط عمومی اسلامی"یک نگرش ایدئولوژیک و یا یک نگرش بنیادگرایانه و ستیزه جو نیست بلکه یک منظومه بزرگ معرفتی و علمی است که کارگزاران اسلامی در عرصه روابط عمومی و ارتباطات انسانی در سطوح فروملی، ملی، منطقه ای و جهانی به کنشگری مسلح می کنند.
 ساختن یک گفتمان واحد و پویا به معنای کشف DNA همبستگی و پیداکردن زنجیره و سررشته ژنتیکی در بستر فرهنگی – اجتماعی جوامع و ملل مسلمان برای شکل دهی اهداف مشترک خواهدبود، ساختن بافت ها و عصب ها و اندام یک اجماع نظری بدور از فروض و انگاره های محال از طریق اطلاع یابی و درک درست واقعیت های زمینه ای، قطعاً یک داربست و ساختار گفتمانی با غنای پیوستداری برای زدودن سلطه ،زور و تزویر و برای به محاق کشیدن تبعیض های قومی، دینی، نژادی و برای مقابله با تهدیدها و بحران ها و برای مقابله با نابرابری های جنسیتی،سیاسی، اقتصادی در خود جوامع مسلمان و در تقابل با قطب های جهانی تشکیل می دهد.
 برای درک بهتر موضوع لازم است بدانیم که روابط عمومی با تکثرهای پردامنه اش در کلیه ممالک اسلامی، جدای از دین و جدای از نظام های اخلاقی و جدای از واقعیت های فرهنگی – اجتماعی نیست لذا پیوستگی جغرافیایی ملل مسلمان و ماهیت مشترک دینی و اخلاقی و وجود خویشاوندی های نژادی و فرهنگی به مثابه دورنمای ساختار گفتمان اسلامی ضمن بهره مندی از سازه های هفتگانه و با اجماع در تفسیر و تبیین و تحلیل های متعین علمی می توان به افزایش همسویی و به کاهش ناهمگنی ها برای تثبیت گفتمان مورد نظر امیدوارم بود و این کنگره قطعاً مقدمات این سرنوشت بزرگ را ورق زده است.
 "گفتمان روابط عمومی اسلامی" به عنوان یک سپر دفاعی و یک راهبرد پیشگیرانه و به مثابه یک سیستم پدافند عامل برای خنثی سازی بمب های اطلاعاتی و دفع پارازیت های سیاسی- امنیتی نظام سلطه خواهد بود، در تبیین سه نگرش: الف: نگرش سهم خواهانه، ب: نگرش وهم خواهانه، ج: نگرش فهم خواهانه، نظام سلطه با دو نگرش "سهم خواهی" و "وهم خواهی" قصد به محاق بردن قابلیت های "فهم خواهانه" ملل مسلمان در تمامی عرصه ها بخصوص عرصه روابط عمومی و علوم ارتباطات دارد و نبود یک گفتمان کنش گرا همواره پاشنه آشیل ما بوده است که الحمدالله با همفکری و همدلی و همراهی کاگزاران مسلمان و با ساخت و تبیین وتحلیل و کاربردی کردن گفتمان راهبردی خود بتوانیم بر "سهم خواهی و وهم خواهی" های دو قطب نظام سلطه در نیمکره شمالی یعنی قطب اروپایی – آمریکایی در عرصه پیام و در ساختن پیام و تبیین وتحلیل و ارسال پیام بر این موانع چیره شویم.
 "گفتمان روابط عمومی اسلامی" با سازه ها و املاح و مصالح منحصر به فرد خود می تواند با امواج افقی و عمودی و کنش های دو سویه در افق و عمود پیام های ارسالی خود ، تمامی دسیسه های فریبا و جذاب و در عین حال پیچیده و خطرناک نظام سلطه را خنثی نماید، داشتن یک گفتمان مسلط و کنشگرای اسلامی به معنای تحقق تمامی اهداف ارتباطی مسلمان در همه عرصه ها خواهد بود زیرا این نوع گفتمان، مجسم کننده معنا و ارتباط برای رسیدن به غایت ها در همه عرصه های اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و ... خواهد بود.
 "گفتمان اسلامی روابط عمومی" دارای سطوح نظری و عملی است که هر دو سطوح شامل اطلاع یابی در عرصه های قوم شناسی، مردم شناسی، بوم شناسی، ریخت شناسی اجتماعی ، روانشناسی عمومی و اجتماعی، جامعه شناسی، زمینه شناسی، زبان شناسی، نشانه شناسی، زیبائی شناسی و دارای دو موتور محرکه درونی و برونی شامل وجود چرخه های فعال و متعامل دیالکتیکی چهارده گانه و چرخه های تحلیل و تاویل هرمنوتیکال است.
 تفسیر و توصیف واقع بینانه "دانش زمینه ای" دین و نظام های اخلاقی در جوامع مسلمان، تبیین شالوده های اجتماعی و کشف رازواره های موجود در بافت و عضله های اجتماعی جوامع و استخراج حداکثری مشترکات به ما کمک می کند که از پروسه های تقلید و تنقید و تحقیق، به پروسه تعلیم در پیام سازی و ارسال پیام برسیم. با تکیه بر آموزش و تعلیم و پژوهش و با رخنه این گفتمان نوین در نظام ها و سیستم های آموزشی ملل مسلمان و ایجاد انگیزه برای توسعه "هم معنایی ها" در زبان و در روش و در ماهیت روش و در کارکردهای "گفتمان روابط عمومی اسلامی" انشاأالله بتوانیم حفره غوغای آتشین نظام سلطه را برای کاستن از آلام ملل مسلمان برای همیشه خاموش کنیم،کارگزاران مسلمان چنانچه بتوانند فاصله "نگرش – رفتار" خود را به حداقل ممکن کاهش دهند بی گمان این یکی شدن "نگرش – رفتار" ، ساختار گفتمان مورد نظر را به وجود می آورد و مرکزیتی خلق می شود که بر مدار سازه های هفتگانه دین ،اخلاق، هنر، فلسفه، تجربه، علم و فرهنگ، اندک اندک پیوستدار سیستم گفتمانی به مثابه مدار شکل می گیرد و به مدد مولتی مدیا و با بهره مندی از اشکال هفتگانه هنر در جرخه های تعامل و تلفیق و ترکیب و بازتولید و باز تعریف ابعاد و اضلاع خود، بتدریج نمایان شدن طول و عرض و ارتفاع مورد نظر، محور حرکت را مشخص می کند، یعنی با همدلی و با اجماع کارگزاران، مرکز و مدار و محور "گفتمان اسلامی روابط عمومی" شکل می گیرد.
 تلاش جمعی کارگزاران، فیلسوفان و نخبگان علوم ارتباطی بخصوص متولیان روابط عمومی در عرصه اجماع در تبیین و تحلیل و در طراحی روش و متعین کردن کارکرد های عملی در گرو نگرش موضوعی است زیرا اگر فاقد نگرش موضوعی باشیم به تله "مسئله محوری" می افتیم و سوء ظن، تضاد، جبهه گیری، تفرق و واگرایی بوجود می آید که در فرو غلتیدن به "مسئله محوری" در قبول یا انکار راه حل های فرضی و محال به جای تعامل و اجماع، به واگرائی و تقابل کشیده می شویم.
 "گفتمان روابط عمومی اسلامی" بعنوان یک ابر قدرت ارتباطی در ماورای سلطه های ایدئولوژیک یا "سهم خواهانه"و "وهم خواهانه" بوجود می آید، تحکیم ساختار و فعال شدن چرخه های تعاملی پیوستدار وکارکرد اثربخش رفتار آن بتدریج سرعت، شدت، جهت و توان خود را بازیابی می کند.
 روابط عمومی به شکل متعارف در عرصه های تجاری، صنعتی، بازرگانی، کشاورزی و سیاسی با ماهیت "گفتمان روابط عمومی اسلامی" متفاوت است زیرا "گفتمان روابط عمومی اسلامی" از ماهیتی فرا پیام برخوردار است که همزمان با "مرزبانی و دیده بانی" و کاهش آسیب و رفع پارازیت به بازیافت و تکثیر سازه ها و عناصر خود بصورت کوانتومی عمل می نماید و افکار جمعی و " اطلاع یابی" و توزیع آگاهی را جایگزین تبلیغ و جایگزین روش های فریبکارانه در متقاعدگری های نظام سلطه می کند لذا اجماع سیستماتیک کارگزاران و کاربران " گفتمان روابط عمومی اسلامی" در گرو قدرت یابی در پژوهش و آموزش است، با توجه به بحران های آشکار و پنهان ملل مسلمان در همه عرصه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی لذا برای مقابله با این بحران ها به مرکزیت و مدار محوری محتاج هستیم که همانند منظومه ای از هستی انسان، منشاء حیات واقعی برای انسان باشد و این مرکزیت و محور ومدار، کارکردی بودن همین "گفتمان روابط عمومی اسلامی" است که ساختار و پیوستدار و رفتارش به معنای گشایش راهی نوین در تحقق آمال های تاریخی ملل مسلمان و به معنای ترمیم آلام های تاریخی آنهاست.