شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، به حاشیه بردن روابط عمومی در سازمان می تواند برای یک سازمان تبعات ناگواری داشته باشد در حال حاضر این نهاد مؤثر در ایران با نوعی مظلومیت رسانه ای و فرهنگی مواجه است که به نظر معیارهای غالب در جامعه ما بی توجهی به ارزش های نهفته در کار روابط عمومی هاست.

حمید حسین زاده در رسالت نوشت:

استراتژی روابط عمومی منبعث از استراتژی سازمان است و اگر این واحد سازمانی به وظایف و عملکرد خود واقف نباشد یا در اجرای آنها کوتاهی کند، استراتژی کلان سازمان، در اجرا دچار مشکلات فراوانی خواهد شد.روابط عمومی ها در شرایط فعلی بر اساس نیاز ارتباطی و فرهنگی سازمان ها شکل نگرفته بلکه بر اساس نیاز اداری و ضرورت در سازمان ها تشکیل شده اند و بر این اساس پس از نیم قرن از تشکیل آنها هنوز نتوانسته اند جایگاه اصلی خود را در سازمان ها به دست آورند .

امروزه روابط عمومی های نوین در سازمان های دولتی فعالیت های  سنتی را با استفاده از ابزار نوین اطلاعاتی انجام می دهند اگر چه پیشرفت تکنولوژی به فعالیت های این نهاد سرعت بخشیده ولی تاثیری در نحوه اطلاع رسانی و به روز رسانی آن نداشته است.امروزه جایگاه و شرایط جامعه تغییر کرده و مردم در کنار خرید محصولات و خدمات از سازمان ها خواهان کسب اطلاعات نیز هستند و برای اینکه سازمان ها بتوانند در جامعه حضور فعال داشته باشند باید از روابط عمومی های کارآمد و به‌روز بهره مند باشند.در سازمان های  غیر دولتی روابط عمومی از کارایی و موقعیت بهتری برخوردار است و علت این امر این است که در چنین مجموعه هایی به روابط عمومی اهمیت ویژه ای قائل هستند آنان جهت  مشتری یابی و یافتن بازار کار بهتر و گسترده تر و نیز ارتباط موثر با مخاطبان در جستجوی برتری ، خلاقیت ،نوآوری و  کار آفرینی هستند و کارشناسان ورزیده و مبتکر روابط عمومی را بکار می گیرند تا از این فرصت به سود رشد مجموعه خود استفاده نمایند در غیر این‌صورت در محیط خارج و در رویارویی با رقبا و جذب مشتری از قافله بازمی مانند موسسات غیر دولتی بر خلاف سازمان‌های دولتی بیشتر به بازخورد کار می اندیشند و چالش ها و فرصت ها را مد نظر قرار می دهند تا گرایش های سیاسی و عقیدتی.

در این گونه موسسات از ابزارهای نوین ارتباطی و تکنو لوژی های  روز دنیا و کارشناسان مجرب و متخصص روابط عمومی بدون توجه یا با کمترین توجه به گرایش های سیاسی و تنها با هدف بالا بردن جایگاه سازمانی و قابلیت پاسخ دادن به مخاطبان بهره می جویند در حالی‌که در سازمان‌های دولتی روش علمی در حوزه روابط عمومی برای تاثیر گذاری بر افکار عمومی بندرت استفاده می شود.طبق نظر کارشناسان حوزه ارتباطات نگاه تخصصی و برنامه ای به موضوع روابط عمومی در سازمان های دولتی در قیاس با موسسات غیر دولتی کمتر دیده می شود به‌طوری‌که طی سالهای اخیر روابط عمومی ها ی  این گونه موسسات با پرداختن به کارهای زود بازده ، به برنامه های درازمدت اهمیت نداده و سرمایه گذاری لازم را انجام نداده اند.

آسیب های موجود فعلی باعث شده است تا روابط عمومی ها در بیشتر نهادهای دولتی نتوانند آن‌طور که باید و شاید ،عملکرد مناسب و خروجی قابل توجهی داشته باشند.یکی از اقدامات مناسب و خوبی که در چند سال اخیر در کشور رخ داد، نامگذاری روزی به نام روز ملی ارتباطات و روابط عمومی است که نامگذاری این روز تداعی گرامیداشت و نقش روزافزون صنعت روابط عمومی در دنیای امروز ارتباطات است . نامگذاری و برگزاری مراسمی سمبلیک برای روز روابط عمومی در کشور جدای از آنکه روابط عمومی و اهمیت و نقش کارکردهای آن را در سطح افکار عمومی مطرح می سازد، می تواند بستری را فراهم کند که با طرح موانع پیش روی این علم و حرفه، موقعیتی برای باز مهندسی واحدهای روابط عمومی در کشور فراهم آورد.

برای اینکه نهاد روابط عمومی موفق و رشد، تعالی و بالندگی لازم در این بخش برسد باید دولت توجه بیشتر به آن داشته باشد و این توجه زمانی به هدف نزدیک می شود که دولت و مسئولین امر، روابط عمومی را در برنامه ریزی و بودجه ریزی  به عنوان یک واقعیت انکار ناپذیر در هر وزارتخانه، سازمان و نهاد دیده و برای آن متناسب با موضوعات کاری و فعالیت‌ها، طرح تعریف و برای آن کد مالی در بودجه نویسی تعریف کنند. به حاشیه بردن روابط عمومی در سازمان می تواند برای یک سازمان تبعات ناگواری داشته باشد در حال حاضر این نهاد مؤثر در ایران با نوعی مظلومیت رسانه ای و فرهنگی مواجه است که به نظر معیارهای غالب در جامعه ما بی توجهی به ارزش های نهفته در کار روابط عمومی هاست.

به طوری که این امر باعث شده که در بسیاری از سازمان ها، بخش روابط عمومی تبدیل به بخش تبلیغات سازمان شود و کمتر به مفاهیم و ارتباطات دوسویه بپردازد.به عبارتی روابط عمومی ها به عنوان یکی از بخش های مهم نهاد ها و سازمان‌ها در راهبری افکار عمومی، اطلاع رسانی هدفمند و پاسخگویی بهنگام مطرح هستند که در بسیاری موارد جایگاه و کارآمدی آنها  در هزار توی سیاست های مدیران گرفتار آمده و از رسالت واقعی خود به حاشیه رانده می شوند.

باید قبول کنیم که روابط عمومی در کشور ما آن گونه که بایسته و شایسته است به جایگاه واقعی خود دست نیافته است هر چند  در این رابطه پیشرفت های محسوسی صورت گرفته اما نسبت به سایر کشورهای جهان می توان گفت که ما هنوز در ابتدای راه هستیم.

منبع: روزنامه رسالت