این مساله برای جامعه سیاست زده ایران یک نعمت است چون این افراد با کم‌ترین واکنش‌های سیاسی و کاملا بدون آنکه دست جلوی نهادهای حاکمیتی دراز کنند. مشتاقانه در پی خدمت کردن به محرومان جامعه هستند. به طور حتم باید نگاهی کاملا مثبت به این اتفاق داشت و آن را یک رفتار اجتماعی سرنوشت ساز برای توسعه دانست. چون این گروه از افراد جامعه در حال تقویت سرمایه‌های اجتماعی هستند. چیزی که توسعه ایرانی بیش‌تر از هر چیز نیازمند آن است.

سرمایه اجتماعی از هر منبع مالی و از هر نوع ثروت اقتصادی بهتر و بیشتر می‌توانند باعث توسعه شوند. آفت توسعه در ایران بی‌اعتمادی و بی‌اخلاقی گسترده‌ای است که نسبت به ضوابط زیست اجتماعی و انسانی و در فراگرد دو طرفه میان دولت و ملت شکل گرفته است و هر پدیده‌ای که بتواند موجب تقویت سرمایه اجتماعی و بازگشت از نقطه ای که اکنون در آن به سر می‌بریم شود. حتما تاثیر اجتماعی از خود به جای خواهد گذاشت.

در چنین زمانی به طور قطع نهادهای مختلف می‌توانند به رشد و تقویت این نوع از فعالیت‌ها کمک شایانی کنند. همه باید دست به دست هم دهند. تا هر چه زودتر سرمایه اجتماعی در ارتباطات در معرکه جامعه تقویت شوند. باید جامعه را جدی گرفت چون دنیا دنیای ارتباطات بوده و همه باید بسوی یک ارتباط موثر با بلوغ اجتماعی گام برداریم و از جامعه دغدغه پذیرو دغدغه مند دوری کنیم زیرا در ایران همواره کنش های فردی و حتی گروهی در شکل دادن به خدمات اجتماعی همیشه وجود داشته.

اما اکنون چند وقتی می‌شود که با شکل گرفتن پدیده‌هایی نظیر دیوارهای مهربانی و گروهای متعددی از تشکل‌های کاملاَ غیر دولتی در محله‌های فقیر نشین، خدمات اجتماعی ارائه می‌دهند و برای کارتن خواب فعالیت می‌کنند و این از خصلت‌های خوب ایرانیست که اکنون به یک انسجام مطلوب نزدیک می‌شود.