برای اینکه بتوانیم با گفتاری ساده از نظریه بازی و نظریه بازیگران و بازیگری و نقش آن در برنامه ریزی استراتژیک سخن بگوئیم، ابتدا بحث را با یک تعریف مختصر شده آغاز می کنیم:

نظریه بازی عبارت است از مجموعه ای قواعد روشن و آشکار و بدون هیچ ابهامی که بازیگران بر مبنای نقش و موقعیت هائی که در جراین بازی بروز می کند بر اساس آن قواعد مبادرت به اتخاذ تصمیم می نمایند. البته تصمیم ها را (که می توان آن را انتخاب هم نامید) در جریان بازی با توجه به موقعیت های خاص باید اتخاذ نمود.

بازیگران باید قبل از شروع بازی تمام موقعیت هایی که ممکن است در جریان عمل پیش بیاید و حوادثی که در عمل امکان وقوع آن می رود پیش بنی کنند.
اگرچنین منظومه ای تهیه و تدوین شود در حقیقت بازیگران تصمیمات استراتژیکی معنی را که در یک فهرست همراه با قواعد مشخصی باشد، برنامه ریزی کرده اند. بدیهی است که نمی توان این استراتژی ها نامحدود باشد و لازم است در یک محدوده ای تدوین گردد.

پس ناچار هستیم ابتدا موقعیت هارا تجزیه و تحلیل کنیم، تحلیل موقعیت ها تصمیم گیری ها را عقلائی می سازد، اما چون در عمل، اجرا بسیار پیچیده می شود بایستی از یک الگو استفاده شود. در نظریه بازی، استراتژی یک برنامه هدفدار است که با مدل سازی، ترکیب عوامل، تصمیم گیری ها، پرداخت بها(عملیات)، قبول خطر، نرمش و انعطاف، کنترل نتایج، آزمون و تحلیل، تصحیح و حذف همراه است، باید با عقل و درایت حرکت کرد (کسی که خانه اش شیشه ای است هرگز سنگ پرتاب نمی کند).

استراتژیست چون هدف دارد با ترکیب عوامل مختلف سعی می کند به نتیجه مطلوب و معینی برسد.

در تدوین استراتژی باید بدانیم که از چه امکانات و منابعی می توانیم استفاده کنیم؟ چگونه آن ها را باید تهیه کدر؟ و چطور باید آن ها را به کار بست؟ پس برنامه ریزی استراتژیک عبارتست از ترتیب دادن تصورات ذهنی که از عقل و منطق الهام و سرچشمه می گیرد تا بتوانیم بدانیم به چه نکاتی باید توجه کرد تا بتواند پاسخگوی این چند سوال باشد:
1- چه کسی (کی)؟
2- در چه مکانی (کجا)؟
3- در چه زمانی (کی)؟
4- چه عملی (کاری)؟
5- چگونه (چطور)؟
6- چرا؟

به عبارت ساده نظم آهنگ سازی ذه برای صدور دستور و فرمان، عیناً مانند عمل نیمکره های مغزی (لیدستون و کاریلون ) می باشد که قادرند فرامین برنامه ریزی شده صادر کنند تا بتوانند 200-150 میلیون حکم را در ثانیه ضبط نمایند.
بدون تردید در هر بازی عوامل زیر همواره وجود دارند که باید مورد توجه خاص قرار بگیرند:

(صفحه بازی – مهره ها – قوانین – علم – تجربه – مهارت – فرصت – تصمیم گیری – نو آوری- زمان – مکان – نظم و انضباط – قبول خطر – آینده نگری – قدرت مانور – ارتباط موقعیت – شرایط – امکانات – محدودیت ها – فرصت ها – هدف – موانع و ...)
در یک برنامه ریزی استراتژیک، ابزاری که در دست است شامل:

1- نیروی انسانی، 2- منابع مالی، 3- ابزار فنی و ماشینی، 4- زمان، 5- مکان، 6- روش ها، 7- مهارت و تجربه، 8- تخصص، 9- مواد و 10- استانداردها، مهره هایی هستند که بازیگران باید قدرت به کارگیری و مانور را در مکان مناسب، زمان مناسب، نیروی مناسب و رفتار مناسب داشته باشند.

مزایای برنامه ریزی استراتژیک:
امروزه کلیه سازمان های جهان اعم از دولتی و خصوصی به این نتیجه رسیده اند که برنامه ریزی استراتژیک با روش نوین می تواند آن ها را در موارد زیرین یاری نماید:
* تفکر و اندیشیدن به شکل استراتژیک
* تشخیص جهت گیری آینده
* اتخاذ تصمیمات امروز، در پرتو نتایج و بازتاب های آینده تصمیمات
* تدوین و توسعه مبنایی جامع و قابل دفاع برای تصمیم گیری
* رعایت حداکثر احتیاط و بصیرت در نواحی تحت کنترل سازمانی
* حل مشکلات اساسی سازمان
* بهبود عملکردها
* برخورد موثر با محیطی که با تغییرات شگرف و سریع مواجه هستند
* ایجاد تیم ها و گروه های کاری با رعایت اصول کارشناسی و تخصصی با سپردن کارها به کاردان.

مادامی که مدیران و تصمیم گیرندگان اصلی به کارگیری این روش اعتقاد داشته و مایل به صرف وقت و هزینه برای تامین منابع مورد نیاز باشند، این روش می توانند بسیار مفید و موثر واقع گردند.

در صحنه بازی استراتژیکی این گونه مدیران هدف گرا هستند و تدابیر آنان بر مبنای هدف تدوین می گردد. در این مجموعه به طور خلاصه بحث کوتاهی پیرامون (MBO) یا (مدیریت بر مبنای هدف) می کنیم تا با ذهنیت روشنی بتوانیم به بحث درباره منابع برنامه ریزی نوین استراتژیک بپردازیم. سپس برای اینکه بتوان با پیروی از روشی علمی در این راه حرکت کرد، الگوهای تنظیم استراتژیک شماره 1- الگوی فراگرد و نگرش استراتژیک، 2- چرخه حل مساله، 3- الگوی عوامل بنیادین استراتژیک استفاده می کنیم : (به پیوست ها مراجعه فرمائید)