شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، اگرچه راه‌های ارتباطی این روزها زیاد شده است اما به نظر می‌رسد هیچ کدام از این راه‌های ارتباطی باعث کمتر شدن شکاف ارتباطی بین متخصصان نشده است. فرق نمی‌کند متخصص ارتباطات باشید یا عکاسی، تبلیغات، روابط عمومی، رسانه و سایر رشته‌های مرتبط؛ همه به نوعی از این اختلال ارتباطی رنج می‌بریم. هر کدام از ما مثل یک جزیره تلاش می‌کنیم تا نقشی در گسترش و توسعه‌ی زمینه‌ی کاری‌مان داشته باشیم و وقتی با هم کاری را پیش می‌بریم از سوءتفاهم‌ها و سایر اختلال‌های ارتباطی مصون نیستیم. در چنین فضایی ما به عنوان یک رسانه‌ی تخصصی چه قدر می‌توانیم فضای همدلی و ارتباط در جامعه‌ی متخصصان تقویت کنیم؟ آیا اصولا رسانه‌ها این قدرت را دارند که به سهم خود فضای ارتباطی مناسب‌تری را ایجاد کنند یا این که رسانه به عنوان یک عامل آن قدر نمی‌تواند قدرتمند باشد که نقش انجمن‌های صنفی را هم بر عهده بگیرد؟ این پرسش‌ها و زمینه‌های مشابه آن را با متخصصان در میان گذاشته‌ایم تا ارزیابی آن‌ها را بدانیم.

مسعود زنده روح کرمانی، رییس انجمن عکاسان ایران می‌گوید: مساله شکاف ارتباطی یک مساله فراگیر بین تمام رشته‌های هنری است نه تنها رشته عکاسی. امروزه در تمام مقوله‌ها این کمبود ارتباطات وجود دارد. در حال حاضر شبکه‌های اجتماعی مسیرهای ارتباطی بین افراد را به وجود می‌آورد. اما نمی‌توان گفت این شبکه‌ها مدینه فاضله‌ای برای ارتباط به حساب می‌آیند؛ زیرا بخش عمده‌ای از همین شبکه‌ها هم اغلب اطلاع‌رسانی می‌کنند و به‌ندرت بحث‌های نظری و علمی در آنها اتفاق می‌افتد.

او ادامه می‌دهد: متاسفانه وقتی که بحث‌های علمی یا نظری صورت می‌گیرد، دلخوری‌هایی به وجود می‌آید و افراد دارای نظر احساس می‌کنند که باید عقایدشان را به سایرین تحمیل کنند. برخی فکر می‌کنند در خلال بحث‌ها به آنها توهین شده است و گروهی هم به سرعت موضع‌گیری می‌کنند. من فکر می‌کنم ابتدا باید رفتارهای اجتماعی ما در تمام سطوح اعم از اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و … تغییر کند و اصلاح شود.

زنده‌روح‌ کرمانی می‌گوید: وقتی این رفتار تغییر کند، به این نتیجه خواهیم رسید که همواره رفتار جمعی بهتر از رفتار فردی است. در نتیجه بخش عمده‌ای از مشکلات ما در زمینه‌ی ارتباطی حل می‌شود و بهبود می‌یابد. برای مثال ما در حال حاضر می‌بینیم رابطه‌ی بین انجمن و اعضا رابطه‌ای یک طرفه است. تنها از طرف انجمن، اطلاعاتی ارسال می‌شود و هیچ بازخوردی از طرف اعضا دریافت نمی‌شود. وقتی رفتار دوطرفه نباشد، بحثی هم شکل نمی‌گیرد. در جلسات معدودی هم که شکل می‌گیرد، دلخوری‌هایی به وجود می‌آید و به زعم بنده این دلخوری‌ها همه از عدم شکل‌گیری ارتباط کافی است.

او پیشنهاد می‌کند: به نظرم اگر رسانه‌ای قصد دارد به شکل‌گیری و افزایش این ارتباط کمک کند، باید در وهله‌ی اول بسیار فعالانه عمل و انرژی زیادی برای این کار صرف کند. اگر رسانه‌ها سعی کنند با تمامی انجمن‌های تخصصی در هر زمینه‌ای حتی پزشکی ارتباطات تنگاتنگ داشته باشند، شاید این مسیر تسهیل و کار در شکل حرفه‌ای خود دنبال شود.

زنده روح کرمانی در پایان می‌گوید: ما باید تحمل شنیدن نقد را در خود افزایش دهیم. متاسفانه در جامعه‌ی ما فرهنگ نقدپذیری بسیار ضعیف است و افراد احساس می‌کنند اگر کسی آنها را نقد می‌کند، در حال ضربه زدن به شخصیت آنهاست.

منبع: شفقنا