شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یادش بخیر، روزگاری که یک دانش آموز دبیرستانی بودم و بواسطه علاقه به موضوع فرهنگ و هنر، اغلب توی برنامه های ظنز صبح جمعه با شما رادیو که در میدان ارگ ضبط می شد شرکت می کردم. قدیما مجری مسابقات رادیو و تلویزیونی و برنامه صبح جمعه باشما رضا معینی بود و بعد حسین باغی و بعد منوچهر نوذری و بعد خانم مهین دیهیم و بعد خانم پریچهر بهروان و خلاصه تا به این چند ساله اخیر که نام برنامه صبح جمعه با شما به برنامه جمعه ایرانی تغییر نام پیدا کرد. در این برنامه هنرمندان زیر نقش‌آفرینی می‌کردند:

• منوچهر نوذری
• عزت اله مقبلی
• حسین عرفانی
• شهلا ناظریان
• مهین برزویی
• شهروز ملک‌آرایی
• منوچهر آذری
• بیوک میرزایی
• امیر حسین مدرس
• علی‌رضا جاویدنیا
• مینو غزنوی
• پرویز ربیعی
• پریچهر بهروان
• کنعان کیانی
• حسین امیرفضلی
• پرویز نارنجیها
• فرهنگ مهرپرور
• مهین دیهیم و...

عکسی هم در اینترنت دیدم که این هنرمندان در آن بودند مربوط به سال 1363 یا 1362: مرحوم منصور غزنوی_عباس نوروزی_نورالدین شجره_سعید مهاجر_توران مهرزاد_مینو جبارزاده_رامین پورایمان_بیوک میرزایی_رضا عبدی_رحیم بقایی_فرهنگ جولایی_محمود آیت - کامران ملک مطیعی_مینا جعفرزاده_مهین فردنوا_مرحوم عزت الله مقبلی_مرحوم محسن فرید_مرحوم فرهنگ مهرپرور

صحبت از سالهای 1362 – 1363 و اون حوالی است . مرحوم فرهنگ مهر پرور توی برنامه صبح جمعه با شما بود همون چهره خنده رو و دوست داشتنی برنامه های کودک و نوجوان دهه پنجاه شمسی. انسان نازنینی بود.

 مرحوم عزت اله مقبلی بود مرحوم منوچهر نوذری بود مرحوم حسین باغی بود و خیلی های دیگه که از جمع رفتگان خداوند همه شان را مشمول رحمت واسعه خود نماید. البته اگر جایی اسم اشخاص یا نقش و موقعیت آنها را اشتباه می گویم بگذارید به خاطر ضعف حافظه تاریخی بنده و از این بابت معذرت می خواهم و خواهش می کنم دوستان اصلاح بفرمایند.

الغرض سال 1363 یا 1362 که می رفتم رادیو برنامه صبح جمعه با شما که پخش می شد مثل حالاها نبود که دست بزنند و قهقهه خنده سر بدهند. خیلی سنگین و خشک و با احتیاط و خلاصه تابع شرایط اون روزگار اجرا می شد. مثلا وقتی تو برنامه صبح جمعه باشما اون زمان مسابقه برگزار می شد هر کی که جواب درست می داد برایش به عنوان تشویق صلوات می فرستادند و بعد اونقدر تعداد صلوات ها زیاد بود تو دوساعت برنامه که آدم فکر می کرد مسابقه قرآنی است یا مجلس ختم است.

خلاصه دیدند اینجوری نمیشه. مسئولان حالا یا خدمت امام رسیدند یا کتبا از ایشان کسب اجازه نمودند نمی دانم ولی ظاهرا اجازه دادند که برای شادابی مردم و برنامه و شرکت کنندگان دست بزنند و با دست زدن تشویق نمایند. بعدها برداران هم حسن استفاده را کردند و مثلا اگر 50 نفر جمعیت توی استودیو بود و دست می زدند اون ها هم نامردی نمی کردند و با شگردهای خاص صدابرداری و استفاده از کلیدهای مخصوص و افکت های صوتی، صدای دست ها را چند برابر می کردند تو گویی انگار مثلا 500 نفر توی استودیو نشسته اند.

یادش بخیر مرحوم منوچهر نوذری وقتی می دید که من زیاد می روم به رادیو می گفت: خسروی بگو ببینم تو چه جوری میایی توی استودیو با اینکه خیلی ها آرزوشونه که بیان اینجا و من هم جز اظهار علاقه به هنر چیزی برای گفتن نداشتم. خوب الان اوضاع خیلی فرق کرده آهنگ ها، نوشته ها، برخوردها و... قبول کنید که ما در طول سی و پنج سال گذشته بیشتر گریه و غم و ناراحتی و مصیبت دیده ایم تا اینکه واقعا ملتی شاداب و پر نشاط و خنده رو باشیم که از اتفاق تبسم داشتن و خوش اخلاق بودن و سیمای بشاش و مردمی داشتن از تاکیدات دین مبین اسلام است اما اینکه چگونه عده ای اجتهادشان این بود که ملت نباید بخندد و شاد باشند خود داستانی است که آسیب شناسی آن از حوصله این مقال خارج است.

بگذریم. حالا بعد از سی و پنج سال در تلویزیون برنامه ای ساخته اند با نام خندوانه. که یک هدف عمده اش انتقال شادی و شادابی به مردم است. گاهی در این برنامه برخی به زور مجری هم که شده آنقدر می خندند که تو گویی فرصت را غنیمت شمرده اند تا حسابی بخندند و دیگر این فرصت در خارج از آن چهار دیواری استودیوی ضبط برنامه خندوانه تکرار شدنی نیست. ما سی و پنج سال گریه و غم دیدیم و حالا ذوق زده شده ایم. مجری خندوانه می گوید نفس عمیق بکشید، نفس ها را نگه دارید. خوب حالا نفس ها با خنده ها به بیرون پرتاب شود. هرهرهرهر.کرکرکرکرهاهاهاهاهاهاها هه هه هه هه هه و بدین ترتیب یک شادی زود گذر بعضا مصنوعی را به مردم تحویل می دهیم غافل از اینکه وقتی این مردم از استودیوی خندوانه بیرون می ایند باز روز از نو روزی از نو، غم و ماتم و چه کنم چه کنم.

کی فکرش رو می کرد که در تلویزیون جمهوری اسلامی ایران روزی برسد که در برنامه ای مثلا شاد به اسم خندوانه، مدام آهنگ های بندری و لرزشی؟!؟!؟! و... پخش شود. هان؟!؟! کی فکرش رو می کرد. اگه این ها خوبه که قبل انقلاب هم بود پس دیگه چرا انقلاب شد؟!؟ هان. صد البته این برنامه خوب است و باید بیشتر و بیشتر هم بشود. چرا ؟ چون مردم می خواهند. این داستان ادامه دارد ...