شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یکی دیگر از خواندنی های جالب روزنامه های صبح، در مورد عملکرد زشت یک شرکت به اصطلاح روابط عمومی است که برای نوشتن مطالبی در حمایت از یک مشتری به یک روزنامه باج داده است. اخبار موجود در روزنامه نشان می دهد که یک قرارداد دستمزد در برابر کار میان یک شرکت روابط عمومی و یک روزنامه نگار بسته شده بود، یعنی روزنامه نگار که برای نوشتن مقاله هایی در روزنامه بیرمنگام تایمز، ده هزار دلار دریافت کرده و با خاطر مجنون کردن سرمایه گذاران، محاکمه شد.

سردبیر روزنامه نیویورک تایمز این قرارداد زشت را تا حدودی به صورت مضحک توصیف کرده است. وی در مورد پولی که به گزارشگر پرداخته شده اظهار بی اطلاعی کرده و وی را یک مقاله نویس اجتماعی می داند که روزنامه نگار و شهروندی نمونه بوده است.

آیا اصل مطلب در این جا نهفته نیست؟ با از میان رفتن مرز موجود میان تبلیغات و روابط عمومی، حرفه ما دچار انحراف شده است. ما فضا را نمی خریم و به روزنامه نگاران باج نمی دهیم. ما درگیر روابط پلیدی که در واژه هایی همچون «انجام» کار مربوط به روابط عمومی آمده نمی شویم.

متاسفم به نظر من این یکی از گرفتاری های فوق العاده حرفه ما و همه بازاریابان و شرکت هایی است که به آن ها خدمت می کنیم. نباید به عنوان رشوه خواران رسانه ها به ما نگاه کنند و نباید در طرح هایی شرکت کنیم که مانند دست بردن در تصاویر به عنوان افزایش تولید خبر تلقی می شوند. اگر رسانه ها از شما خواستند قوطی های کوکاکولا را در فیلم های قدیمی تلویزیون نشان دهید، این کار را بکنید. اما باید سرگرمی و اخبار با همدیگر فرقی داشته باشند. (من کوین دوگان)

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)