شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- بازدید سایت های خبری وابستگی زیادی به رعایت ارزش های خبری دارد و در میان ارزش های خبری، ارزش خبری «برخورد» طرفداران بیشتری را به سوی خود جلب می کند اما آیا واقعا چنین گرایشی در رسانه های حرفه ای صحیح است؟

مردم عموما دوست دارند بدانند چه اتفاقاتی در محیط پیرامونشان می افتد و بسیاری از افراد که به حوزه تخصصی خود علاقه دارند به همین دلیل به سایت های تخصصی مراجعه می کنند. سایت های تخصصی عموما برای مخاطبان محدودی خبر و مطلب تولید می کنند. این موقعیتی استثنایی برای نویسندگان و سردبیران سایت های خبری تخصصی محسوب می شود که می توانند با ارائه کارهای قوی علمی حوزه تخصصی خود را تقویت کنند.

قطعا افرادی که وارد سایت های تخصصی می شوند، جویای محتواهای مرتبط با جریان های خبری و علمی تخصصی خود هستند، اما در عین حال آنها افرادی هستند که در پیرامون ما به سر می برند. لذا بسیاری از خبرنگاران برای نوشتن متن هایی وسوسه می شوند. متن هایی که بتوند حس کنجکاوی مخاطب را تحریک کند و آنها را به سوی مواردی پیش می برند که در واقع هیچ ارتباطی به حوزه تخصصی شان ندارد، جایی که می توان از آن به زرد شدن تعبیر کرد.

زرد شدن عبارت است از:
1. تخریب چهره های محبوب
2. افشاگری های بی مورد و بی ارتباط
3. تحریک و بدبین کردن نسبت به یک شخصیت
4. برند کردن یک شخصیت بدون داشتن ویژگی های لازم برای برند شدن
5. عکس های زننده
6. انتشار مطالب با هدف افزایش بازدید
7. در نظر نگرفتن فرهنگ سازی و بالا بردن سطح آگاهی ها
8. موضوعات جنجال برانگیز
9. ساده نویسی های فریبنده

اینکه نشریات تخصصی به زردی میل می کنند به این معنا نیست که آنها الزاما تمام ویژگی های نشریات زرد را به خود بگیرند. در واقع رسانه های تخصصی به زرد شدن میل می کنند. آنها هرگز زرد نمی شوند اما گاهی دوست دارند ارزش خبری برخورد را گسترش دهند. دوست دارند جنجال آفرینی رسانه ای کنند و دوست دارند شرایطی را ایجاد کنند که افراد خواه نا خواه به آنها معطوف شوند. اما به چه قیمتی؟

هزینه های فرهنگی اغلب بسیار سنگین هستند. وقتی فرهنگ بدگویی در مورد افراد و رسانه ها در فضای رسانه ای یک حوزه تخصصی ایجاد شد، دیگر سخت می توان آن را از بین برد.

رسانه ها باید میان دو چیز انتخاب کنند:
1. چیزی را به مخاطب بدهیم که او می خواهد.
2. چیزی را به مخاطب بدهیم که او را می سازد.

به نظر می رسد که رسانه های تخصصی بیشتر از اینکه باید تعهد خودشان را نسبت به جلب مخاطب ثابت کنند، باید محتوای قابلی تولید کنند. محتوایی که بتواند سازندگی داشته باشد و زمانی که اغراض شخصی بر رسانه ای حکمرانی می کند و بینش رسانه ای خبرنگاران و سردبیر را می سازد، نمی توان از آن رسانه انتظار سازندگی داشت.

در عین حال باید دانسته شود که مردم خوب همه چیز را تشخیص می دهند و تشخیص ناب از سره به ویژه در فضای رسانه ای راحت است. شاید غریزه گاهی انسان را به سمت و سویی سوق دهد، اما در نهایت راست و اشتباه بر همگان مبرهن است.

زمانی که فضای مطبوعاتی و رسانه ای میل به چالش زایی و گل آلود کردن آب دارد، بهترین گریز سکوت است. چیزی که باید گفت این است که ما حرفی برای گفتن نداریم. چراکه اعتقاد داریم کار علمی انجام می دهیم و سعی می کنیم فضای تخصصی کشور را در رسانه خودمان ارتقا دهیم. این هدف و آرمان ماست و بر سر آن می ایستیم و اخلاق به ما اجازه نمی دهد وارد هر مشاجره و بحثی شویم که بخواهد شرایط را به گونه دیگری به پیش برد.

چراکه معتقدیم دو چیز در روابط عمومی هرگز تغییر نمی کند:
1. محتوا
2. اخلاق

محتوای علمی تولید می کنیم و وارد بازی هایی که اخلاق حرفه ای را زیر سوال می برد نمی شویم و فکر می کنیم این امر می تواند به ما کمک کند تا فضای امنی را برای ذهن مخاطبانمان پدید آوریم. و این چیزی است که از تمام رسانه های تخصصی پایبند به اخلاق انتظار می رود.
 

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)

گروه نویسندگان شارا