شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- انجمن بین المللی ناشران در نشست جولای 1993 ضمن بررسی دهها موضوع و مسئله، موضوع انتقاد از «ادامه انتشار برخی روزنامه های عمومی (غیر حزبی و غیر تخصصی) با فروش (تیراژ) بسیار کم و تحمل زیان که کاری منطقی بنظر نمی رسد» را نیز مورد بحث قرارداد و اظهار نظر کرد که یک روزنامه عمومی (جامع) موسسه ای است اقتصادی و محل کسب و کار، نه پلکان سیاسی برای صاحبش و وسیله گرفتن اعانه (ازدولت و یا اصحاب منافع)؛

لذا روزنامه های عمومی که در کشورهای بالای پنج میلیون جمعیت، با فروشی کمتر از حدود پنج هزار نسخه به انتشار ادامه می دهند نباید «روزنامه عمومی» بشمار آورده شوند. این نشریات اگر روزانه (یومیه) باشند باید روزنامه خصوصی و پامفلیت Pamphlet شناخته شوند که ناشر اخبار و مطالب مورد علاقه صاحبان آنها و بازتاب دهنده فکر و نظر ایشان هستند.

پایین آمدن شمار فروش از پنج هزار نسخه در روز باید برای سه ماه پیاپی ادامه داشته باشد تا یک روزنامه عنوان «عمومی بودن» را از دست بدهد، نه در یک و ده و بیست روز. روزنامه کم تیراژ می تواند ار انجمن ناشران محل (صنف) درخواست مهلت برای بازسازی و بهبود کیفیت کند تا عنوان «عمومی = حرفه ای» را از دست ندهد. اعلامیه نهایی انجمن یازدهم جولای 1993 انتشار یافته بود و در آن زمان هنوز «وبلاگ» عمومیت نیافته بود و به همین سبب برای نامیدن روزنامه خصوصی از واژه «پامفلیت» استفاده شده بود.

پامفلیت به صورت دستنویس از قرن دوازدهم و عمدتا برای بیان حمایت از فرد، دسته، گروه، یک اندیشه، یک اقدام و حتی مقام و دولت ابتکار شده بود و پس از اختراغ ماشین چاپ گسترش یافته و بعد از پیدایش روزنامه عمومی تبدیل به بروشور و دفترچه شده است که در چهارراهها به دست افراد داده می شود، با پست ارسال می گردد و یا با پرداخت اجرت به ضمیمه روزنامه های بزرگ توزیع می شود. دائرة المعارف کتاب و انتشارات پیدایش پامفلیت به صورت منظم را سال 1389 میلادی ذکر کرده و معروفترین و موثرترین پامفلیت جهان را پامفلیت «توماس پین» تحت عنوان «عقل سلیم» قلمداد کرده است که باعث برانگیخته شدن مهاجرنشینان انگلیسی آمریکای شمالی به انقلاب استقلال شد.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com