شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، گلستان طی این سال‎ها به آفت افراط در موضوع اطلاع‎رسانی دچار شده و کار به جایی رسیده است که متولیان هنر هشتم در استان تنها کار روابط عمومی را انتشار خبر و حتی نقطه قوت خود را در این موضوع می‎دانند که اخبار را سریع پوشش و انتشار ‎دهند، هر چند اکثر این اخبار به دلیل آن که به شکل حرفه‎ای تولید نشده و صرفاً دولتی بوده از جذابیت کافی و کیفیت مناسبی برخوردار نیست.

البته بیشتر این نوع نگرش برخاسته از نگاه تک‌بعدی و ناقص از مفهوم «روابط عمومی» است و بسیاری از متولیان این بخش در پی این تحلیل نادرست به دنبال ارضای شهرت کسانی هستند که به عنوان مدیر از روابط عمومی تنها خبر و تصویر می‎خواهند.

*اطلاع‎رسانی در روابط عمومی باید مبتنی بر برنامه باشد

خبر، خبر و خبر، گویی در مجموعه این روابط‌عمومی‎ها کار دیگری وجود ندارد و آنان تنها باید پوشش دهنده اخبار تکراری و بی‎محتوایی از مجموعه خود باشند که علاقمندان زیادی ندارد؛ البته اصلا مهم نیست این اطلاع‎رسانی به چه قیمتی انجام شود.

با مروری بر این اخبار از دستگاه‎های مختلف اجرایی استان اینچنین تلقی می‎شود که برخی از مدیران این بخش زیاد به دنبال دغدغه‎های مخاطبان خود نیستند و تنها به کمیت می‎اندیشند که مثلاً در یک ماه این تعداد خبر تولید شد البته مدیران نیز همین را از آنان انتظار دارند.

در این نقد نگارنده مخالفتی با اطلاع‎رسانی ندارد، بلکه آن را لازم می‎داند اما در واقع این اطلاع‎رسانی‎ها تنها به دنبال بیان کلی یک موضوع یا خبر خاص است و بدون برنامه بوده و هدف خاصی را تعقیب نمی‎کند لذا نمی‎تواند به جایگاهی که در اطلاع‎رسانی آن مجموعه انتظار دارد دست یابد.  

این مجموعه‌ها باید به این موضوع فکر کنند که چرا با این حجم اطلاع‎رسانی همچنان مورد توجه مخاطبان عام نیستند و مدیرانشان از نداشتن رسانه در جامعه شکوه دارند، اما یک سایت نه چندان حرفه‎ای می‎تواند افکار عمومی را به دنبال خود بکشاند.

حال این سؤال پیش می‌آید که چرا با وجود این همه خبر، تلاش و به‎روزرسانی مدام اطلاعات و گزارش تصویری هنوز کمبود رسانه و اطلاع‎رسانی احساس می‎شود.

پاسخ به این سؤال زیاد مشکل نیست، ما از روابط عمومی انتظار داریم که خواسته‎های رسانه‎ای را بدون استفاده از ظرفیت دیگر رسانه‎ها انجام دهد؛ در حالی که وظیفه این بخش با خبرگزاری، رسانه‎های مکتوب و غیرمکتوب متفاوت است.

*غفلت گلستانی‌ها از روابط عمومی درون‌سازمانی

روابط عمومی هر دستگاهی‎ باید خواسته‎های یک دستگاه و انتقادات احتمالی به سیستم را درک کند و به جای آن‎ که تصور کند مشکلی وجود ندارد به این موضوع فکر کند که دستگاه اجرایی وی به چه نیاز دارد.

روابط عمومی در یک مجموعه دولتی باید خوراک خبری در اختیار مطبوعات قرار دهد اما این موضوع به این معنی نیست که نوع نگرش رسانه به موضوعات باید به همان شکلی باشد که او فکر می‎کند، چه بسا دریچه بررسی موضوع از سوی یک رسانه بتواند مسیرهای دیگری را برای یک سازمان ترسیم کند.

باید پذیرفت مردم به رسانه‎های غیردولتی گرایش بیشتری دارند این موضوع جدا از نبود جذابیت و محدودیت‎هایی که در یک سایت دولتی وجود دارد به دلیل فقدان وابستگی است که مخاطب آن را احساس می‎کند.

با این نگرش روابط عمومی در دستگاه‎های دولتی باید به دنبال بیان اخباری باشد که فارغ از کلی‎گویی، مبین اطلاعات مورد نیاز جامعه در موضوعات مختلف باشد، وگرنه درج صدها خبر بی‎هدف و دارای نه چندان محتوای کاربردی تنها ممکن است مخاطبان یک سیستم یا مدیرانش را راضی کند البته تجربه نشان داده است این رضایت نیز در طول زمان دچار تغییر می‌شود.

روابط عمومی‌ها به جای کمیت باید به محتوای اخبار خود توجه کنند و اخبارشان را از یکنواختی خارج سازند و بدانند که کارهای بزرگتری هم در مجموعه اداری خود دارند.

شاید مهم‎ترین وظیفه‎ای که روابط عمومی‎های گلستان از آن غفلت کرده‎اند نوع نگرش آنان به روابط عمومی داخلی یا همان درون سازمانی است، موضوعی که در سازمان چندان جدی گرفته نمی‎شود و همین موضوع موجب جدا و دور شدن این بخش مهم در دستگاه از مجموعه کارکنان می‎شود.

کار روابط عمومی در یک دستگاه اجرایی تولید خوشنامی است که یکی از این مکانیزم‌ها و کانال‌ها کارکنان سازمان هستند، کارکنان در بیرون از سازمان نقش مبلغ سازمان را ایفا می‌کنند؛ روابط عمومی می‌تواند با اهمیت دادن به کارمندان و پیگیر شدن مشکلات داخلی آنان و حتی توجه به موضوعات فرهنگی و عاطفی این نقش را به شیوه‎ای مثبت و به نفع سازمان هدایت کند.

*توجه به موضوع نقد در روابط عمومی‎ها

اهتمام به نقد و نقادی در روابط عمومی برخلاف آن‎چه که فعلاً در روابط عمومی‌های امروزی مرسوم است به هیچ وجه توجیه‌گر سازمان و بله قربان‌گوی مدیر ارشد سازمان بودن نیست، روابط عمومی‌ها باید تمام تلاش خود را در جهت تامین منافع مردم و سازمان به کار ‎گیرند.

لازمه داشتن چنین روشی، رعایت مسئله نقد و نقادی در روابط عمومی است و در واقع یافتن نقاط قوت و ضعف سازمان و کمک به اصلاح نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت از جمله فعالیت‌های اساسی روابط عمومی‎های امروزی است.  

با همه این تفاسیر می‎توان با نگرش تازه‎ای به تعاریف روابط عمومی در دنیای کنونی و حتی ابداع شیوه‎های ارتباطی جدید و خلاقانه مجاز در این حوزه، مسیر را برای یکپارچگی و ایجاد تعامل بین سازمانی بیشتر مهیا ساخت و سپس به جای آن‎که سعی شود، مجموعه روابط عمومی به یک خبرگزاری تبدیل شود، از ظرفیت رسانه‎های مورد اعتماد افکار عمومی برای انتقال اهداف سازمانی بهره برد.

منبع: فارس