شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- روابط عمومی یک ترکیب دو بخشی است که در زبان فارسی بار معنایی نامناسبی را برای مخاطبان دارد.

در زبان فارسی، واژه «عمومی» به صورت ترکیب هایی به کار می رود که معمولا بار منفی دارند؛ به برخی از این ترکیب ها توجه کنید:
1. دروس عمومی دانشگاه
2. فضای عمومی
3. بازارچه عمومی
4. مناقصه و مزایده عمومی
7. کتابخانه عمومی
8. پزشک عمومی
9. وسایل حمل و نقل عمومی

اگر به دقت به عبارت های فوق دقت کنید، می بینید که عمومی بیشتر نشان دهنده دست پایین، حداقلی، بی کیفیت، عادی و معمولی را می دهد. حتی در مواردی بار منفی دارند در حالیکه روابط عمومی باید بخشی باشد که با همگان و با مردم در ارتباط باشد و به نظر می رسد که ترکیب واژه روابط با عمومی نمی تواند گویای معنای PR یا Public Relations باشد.

برای یافتن ترکیبی بهتر به فرهنگ انگلیسی به فارسی مراجعه می کنیم و معادل های واژه Public را از نظر می گذرانیم. این واژه ها عبارتند از:
1. روابط همگانی
2. روابط همگان
3. روابط ملی
4. روابط اجتماعی
5. روابط عموم
6. روابط عامه
7. روابط آشکار
8. روابط مردم
9. روابط مردمی
10. روابط ملت

در میان این عبارات، عبارت روابط مردمی بیشتر به PR نزدیک است. چراکه ما در واقع می خواهیم با مردم ارتباط برقرار کنیم. PR قرار نیست که عموم را مورد هدف قرار دهد، چون نه لازم است و نه چنین توانی را دارد. در واقع PR باید با مخاطبان سازمان که از میان مردم گزینش می شوند ارتباط برقرار کند. لذا کاربرد عبارت روابط عمومی برای آن نه از نظر زیبایی شناختی واژگانی و نه از نظر معنایی درست نیست.

از طرف دیگر در میان مردم، واژه روابط عمومی کمتر به عنوان یک بخش سازمان شناخته می شود. مردم روابط عمومی را بیشتر یک صفت می دانند که شخصی که متصف به آن است ارتباطات انسانی خوبی را با دیگران برقرار می کند. از این رو از عبارت «روابط عمومی بالا» برای شخصی که ارتباطات انسانی خوبی برقرار می کند استفاده می کنند.

PR در سازمان وظیفه اطلاع رسانی دارد در حالیکه مهمترین بخش خودش زیر سوال است. اسم روابط عمومی برای PR بدترین گزینش است و به نظر می رسد که باید در جامعه روابط عمومی اجماعی برای تغییر این واژه صورت گیرد.

نویسنده: عادل میرشاهی
منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)