شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- در پایان ژانویه 2005 روشن شد که وبلاگ ها که محذورات و محدودیت های نشریات چاپی را ندارند بزرگترین منبع عکس، خبر و نظر از دست اول برای نشریات و رادیو تلویزیون ها شده اند زیرا که کار بیشتر آنها اختصاصی بوده است.

عکس هایی را که آنها منتشر می کنند منحصر به فرد است زیرا که خود شاهد عینی بوده و یا دراختیار داشته اند. واضح است که عکاس خبرگزاری و رسانه ها نمی تواند در همه جا حضور داشته باشد. منبع بیشتر عکس های رویدادهای عراق همین وبسایت ها بوده اند.

همان زمان اصحاب نظر گفته بودند که اگر وبلاگ ها به همین صورت پیش بروند دکان خبرگزاری های سراسری را به عنوان عامل دولت های مربوط تخته خواهند کرد و این خبرگزاری هارا مجبور خواهند ساخت که به اصالت حرفه خبر بازگشت کنند و یا اینکه ورشکست شوند، همچنین رسانه های چاپی و بعدا صوت و تصویری.

این پیش بینی تحقق یافته و در سال 2009 در کشورهای صنعتی و از جمله ایالات متحده شمار چشمگیری از رسانه های چاپی به علت ازدست دادن مخاطب و اعلان تعطیل شدند و یا اینکه به صورت آنلاین درآمدند. نیویورک تایمز که نمی خواهد به این سرنوشت دچار شود تصمیم گرفته است از زمانی که بعدا اعلام خواهد کرد مشاهده مطالب ادیشن اینترنتی خودرا پولی کند.

سرچ انجین ها که خود آنها هم دارند به عوامل دولت ها و ابزار سیاست تبدیل می شوند توجه بیشتری به جلب اعلان کرده اند که این عمل از سرعت مشاهده مطالب مورد نظر در آنه می کاهد. به علاوه بنظر می رسد که دارند مطالب آن دسته ار رسانه هایی را نقل می کنند که باهم قرارداد دارند و نفع مالی می برند!.

ارسال مطالب و اخبار مورد درخواست از طریق ایمیل راه تازه اطلاع رسانی است و برای این منظور موسسات متعدد تاسیس و دارند افزایش می یابند. این موسسات که در حال تکامل هستند در صورت تقاضا و پرداخت هزینه، موضوع مورد نظر را از همه وبلاگها و آنلاین ها استخراج و به ای میل متقاضی ارسال می دارند و زحمت او را کم می کنند. وبسایت برخی از رسانه ها بویژه رادیو تلویزیونهای دولتی درصورت درخواست، برایگان اخبار و مطالب خودرا برای متقاضی ایمیل می کنند.

روزنامه نگاران در دهه یکم قرن 21 دارای وبلاگ شده اند که خبر و نظر خودرا در آنجا درج می کنند تا خوانده و احیانا نقل شود. در تعریف؛ به وبلاگ روزنامه نگاران، وبسایت ژورنالیستیک گویند.
در مطالب نشریات چاپی (که از سوی دولت متبوع و دیگران سوبسید و حمایت مالی نمی شوند) خواست مردم (خریداران آنها) ملحوظ است و مطابق آن تهیه و تنظیم می شوند، مگر این که نشریه منبع درآمد دیگری (دولت، احزاب، سیاستمداران، اصحاب منافع و کمپانی ها و ...) داشته باشد. حال آنکه مطالب وبلاگها خواست، سلیقه و نظر ناشران آنهاست زیرا که ایجاد و قراردادن مطلب در آنها هزینه چندانی ندارند و اگر پربیننده باشند جلب آگهی هم می کنند. میزان بینندگان هر وبلاگ به طریقه الکترونیک به دست می آید و این طریقه حتی نشانی بیننده و میزان وقتی را که صرف مطالعه و نیز گرفتن پرینت از آن کرده است نشان می دهد.

روسای دولت ها، مقامات دولتی و انتخابی، سیاستمداران و ... هرکدام دارای وبسایت شده اند و متن کامل مطالب خود و تصمیمات و نطق هایشان را در آنجا جهت استفاده رسانه ها و پژوهشگران و مخاطبان قرار می دهند و این وضعیت کمک کرده است تا مردم معمولی از طریق مقایسه، به میزان عدم خلوص مطالب خبرگزاری ها و رسانه های عمومی پی ببرند و دست آنها را بخوانند که یکی از دلایل کاهش تیراژ و مخاطبان رسانه های چاپی در دهه اول قرن 21 بوده است. مردم معمولی که برای بیان نظر خود دارای وبلاگ شده اند رو به افزایش است. اخبار و عکس های اعتراضات به انتخابات ژوئن 2009 ایران عمدتا از طریق همین وبلاگها و ابزارهای الکترونیک دیگر منتقل می شد.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com