شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- به یاد دوست عزیز و مهربان، مرحوم ابراهیم دربانیان که دریایی از مهر و محبت بود و دشتی از لطف و صفا و در عالم رفاقت و دوستی خلوت و جلوتش یکسان بود، بی آلایش و یکرنگ

من آن دم که گردم زمستی هلاک

به آیین مســتان بریدم به خـــــاک

به آب خـــرابـــات غســـلم دهیـــد

پــس آنـــگاه بر دوش مستم نـهید

به تابــوتی از چـــوب تاکـــم کــنـید

به راه خـــرابـــات خـــاکــم کـــنـید

مریزید بر گـور من جـــــز شــــراب

میــاریـــد در مـــاتمم جـــز ربــــاب

مــــبادا عــزیزان کــه در مـرگ من

بنالـنـد به جز مطـــرب و چـــنگ زن

تو خود حافظا سر زمستی متاب

که ســلطان نــخواهد خراج از خراب

نوشتن در سوگ دوستی مهربان و با صفا که در تمام این ایام جز اخلاق، صداقت، بزرگواری، معرفت و یکدلی و صمیمیت چیزی دیگر از او ندیدم کار بسیار دشوار و عملی به شدت رنج آور است. دوست پاک و بی آلایشی که همواره تبسم، بهترین زینت بخش چهره زیبا و دلنشینش بود و در ارتباط و دوستی با دیگران، گرم و مهربانانه، بهترین و خالص ترین واژ گان را پیشکش می کرد.

به واقع یک روابط عمومی تمام عیار در پهندشت روابط اخلاقی، انسانی و اجتماعی بود. متعهد بود و پر تلاش، مخلص یود و صادق، اهل کار بود و اهل دل،غمخوار بود و همدل، دردمند بود و مردمدار، نجیب بود و با وقار، وفادار بود و پای کار، یار شاطر بود و نه بار خاطر، صاف بود و زلال، مرد بود و اهل مردانگی، عاشق بود و اهل عشق. به راستی که به درستی به مفهوم عشق دست یافته بود و در دل و جانش آن را جا کرده بود، چون باید عاشق باشی و به عشق دست یافته باشی و در کوره عشق گداخته شده باشی تا بتوانی بی منت و بی غَل�'ُ و غَشق در عرصه روابط عمومی با دل و جان و با تمام وجود به مردم خدمت کنی و شیفته خدمت به مردم باشی.

ابراهیم عزیز به درستی و با چشم بینا و گوش شنوا و دلی بزرگ و مهربان روابط عمومی را برای عاشق پیشگی و عشق ورزی به مردم برگزید و روابط عمومی را با دست پر مهر و محبتش تبدیل به خانه ای از جنس ارتباط عاقلانه وآگاهانه برای خدمت صادقانه در وادی آگاهی بخشی برای دانا ساختن و توانا ساختن مردم نمود.

مرد خستگی ناپذبر عرصه روابط عمومی به راستی وکیل مدافع مردم بود و احقاق حق و حرکت در مسیر عدالت خواهی و عدالت ورزی را نصب العین روزگار خدمتگزاری به مردم قرار داد. روح جمع خواهی و جمع طلبی، مساعدت و همکاری، تعاون و همدلی برای پیشبرد و پیشرفت عرصه علمی و عملی روابط عمومی و ارتقاء جایگاه این نهاد مدنی قابل ستایش و در خور توصیف بود.

هیچ گاه اهل نزاع و مجادله و بیهوده گوئی و بیهوده ورزی نبود و به راستی به مثابه یک روابط عمومی اهل اخلاق و رفتار حرفه ای به دنبال ارتباط و اتحاد و اتصال و انسجام همه کسانی بود که خدمت در روابط عمومی را پیشه خود ساخته بودند. دائم به تشویق و ترغیب همگان بر دوستی و مودت و همکاری و همراهی جدی وخالصانه بود. اهل اعتراض و غرض ورزی و انتقاد جاهلانه ای که تصور تخریب و توهین از آن استنباط می شد، نبود، خیرخواه بود و خیراندیش و بر مبنای شخصیت انسانی و بزرگوارانه اش، نقد منصفانه و خیرخواهانه را در جهت اصلاح و بهبود و توسعه و پیشرفت امور ارائه می کرد و صادقانه هم کمر همت می بست تا در جهت رفع نوافص و بهسازی کارها اثر مثبت و مناسب از خود بجا بگذارد و در این میان اهل کم کاری و کم فروشی نبود و حمایت هم جانبه و مستمرش در توسعه و تعالی روابط عمومی یکی از ویژه های اخلاقی این عزیز بود.

ثبات شخصیت، استواری، جدیت، عزم و اراده، سرسختی و سخت کوشی و پایمردی از جمله خصیصه های زبان زد ابراهیم عزیز بود که همه دوسنان متفق القول بر روی آن صحه می گذاشتند و به زبان می آوردند.

تواضع و فروتنی و ادب و خلق و خوی لطیفش از او انسانی قابل احترام برای همه کسانی ساخته بود که با او در ارتباط بودند و با او معاشرت داشته اند و به خاطر همین ویژگی اخلاقی و علیرغم سوابق مدیریتی و تجارب ارزشمند، فردی راحت وصمیمی و قابل دسترس در برقراری ارتباط و ایجاد مراوده های کاری و دوستی بود.

صد افسوس که تقدیر این چنین رقم خورد تا دوست عزیز و بزرگوار و انسان فرهیخته و قابل احترام از میان ما رخت بر بندد و تنها از او خاطرات خوب و خوش به جا بماند. ضمن پاسداشت و گرامیداشت یاد و خاطره این عزیز سفر کرده و با آرزوی طلب غفران و رحمت واسعه الهی برای روح آن مرحوم، امیدوارم که مرگ این عزیزان پندی باشد برای دوستی های بهتر و بیشتر و به یاد داشته باشیم که فرصت با هم بودن آن چنان نیست که در ارتباط و دوستی های مان بخواهیم غلط ها را تکرار کنیم.

امیر مومنان(ع) می‏فرمایند: «با مردم چنان بیامیزید که اگر در آن حال مردید بر شما بگریند و اگر زنده ماندید خواهان معاشرت با شما باشند».