شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یک مخاطب در آذر ماه 1384 (دسامبر 2005) در یک پیام طولانی و اظهار تاسف از ضعف ژورنالیسم ایران سه پرسش مطرح کرده و از مولف این تاریخ ژورنالیستی آنلاین پاسخ آنها را خواسته بود:

1ـ از چه زمانی مطبوعات ما اُفت کردند و چرا این اُفت ادامه دارد؟.
پاسخ: از سالهای 1358 و 1359 که روزنامه نگاران قدیمی و باتجربه را بدون ذکر دلیل به صورت گروهی از رسانه ها (نشریات، رادیو تلویزیون و خبرگزاری) اخراج کردند. ادامه اُفت هم به این دلیل بوده است که به هرکس که تقاضا کرد و «خودی!» تلقی شد، جز روزنامه نگاران حرفه ای و اهل تجربه، پروانه نشر دادند. اگر اخبار ویژه کیهان در طول زمان و از جمله در دوران سردبیری صفّار هرندی (وزیر ارشاد پیشین) را مرور کرده باشید که برای درج در تاریخ و مطالعه نسل های آینده در «سی. دی.» و آرشیوها موجودند درباره وابستگی های برخی از این اصحاب پروانه ها مطالبی نوشته است مثلا ارتباط داشتن با دست اندرکاران امور نفتی.

2ـ چرا برخی از اخبار خارجی بعضی از روزنامه های تهران، چندان در ردیف سیاست دولت نیست (به نظر این مخاطب)؟.
پاسخ: این قضیه را از وزارت ارشاد سئوال کنید.

3ـ چرا مطالب روزنامه های تهران مشابه یکدیگر و حتی با یک انشاء است؟.
پاسخ: برای اینکه درآمد کافی برای استخدام روزنامه نگار ندارند. بودجه تحریریه بسیاری از آنها محدود است، لذا به گرفتن اخبار از خبرگزاری های بیست و چندگانه! داخلی که آنها هم رونویس بردار اطلاعیه های دفاتر روابط عمومی موسسات و وبسایت های آنها و مقامات، نقل نطق های رسمی و مترجم خبرگزاری های خارجی هستند بسنده می کنند و در نتیجه محتوای همه آنها یکسان است. از طرز تنظیم مطالب خبرگزاری های متعدد داخلی چنین برمی آید که نوار گفتار مقامات را عینا پیاده می کنند تا بعدا مورد تکذیب و احیانا مواخذه قرار نگیرند. بنابراین برخی از اخبار آنها کامل نیست و مطابق قواعد خبرنویسی نوشته نمی شود.
 

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com