شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- حضرت محمد ص خاتم پیامبران در روز جمعه هفده ربیع الاول 53 سال قبل از هجرت 570 میلادی – عام الفیل – در مکه مکرمه از پدری بنام عبدالله و مادری به نام آمنه متولد شدند. هنگام میلاد پربرکت حضرت، مقارن با دوران حکومت انوشیروان در ایران بود و مورخان همزمان با بدنیا آمدن ایشان چند حادثه را ذکر کرده اند از جمله:

 1- آتش آتشکده فارس خاموش شد.

 2- آب دریاچه ساوه خشکید.

 3- ایوان کاخ مدائن شکست برداشت و .... پیامبر گرامی اسلام هنوز متولد نشده بود که پدرش عبدالله از دنیا رفت و سرپرستی آن کودک یتیم به جدش عبدالمطلب واگذار گردید.

در قرآن کریم چهار بار نام پیامبر به اسم محمد و یکبار به اسم احمد آمده است. القاب حضرت، مصطفی و خاتم النبیین است. عبدالمطلب که بیش از 80 سال عمر داشت در بستر بیماری افتاد و دار فانی را وداع کرد و بدین ترتیب سرپرستی حضرت محمد ص بر عهده عموی بزرگوارشان ابوطالب، پدر حضرت علی ع گذارده شد.

پیامبر اسلام که از قبیله قریش بود از همان خردسالی مورد توجه اطرافیان قرار گرفت به طوری که ابوطالب او را در سن 10 سالگی به امر تجارت و فعالیت های اجتماعی وارد کرد و آنقدر حضرت از خود شایستگی نشان داد و مورد اعتماد و اطمینان بود که به «محمد امین» ملقب گردید. زندگانی پیامبر با عصر جاهلیت مالامال از شرک و نفاق و خراقه پرستی مصادف بود. عاقبت آن حضرت در سن 25 سالگی با حضرت خدیجه دختر خویلد که بانویی پاکدامن بود ازدواج کرد و حاصل آن ازدواج 6 فرزند به نامهای قاسم – عبدالله – رقیه – اُم کلثوم – زینب – فاطمه زهرا س بود که هنگام رحلت پیامبر، از فرزندان ایشان تنها حضرت فاطمه زهرا س در قید حیات بودند.

حضرت محمد ص در عصر خرافه و بت پرستی و آزار و اذیت مشرکان، در سن 40 سالگی به پیامبری مبعوث شد و اولین کسانی که نزد وی ایمان و اسلام آوردند، حضرت خدیجه س و حضرت علی ع بودند. از آن زمان به بعد رسالت حضرت شروع شد و کار دشوار ترویج دین مبین اسلام آغاز گردید و از این جهت، حضرت شدیداً مورد اذیت و آزار مشرکان و منافقان قرار گرفت.

جسارت و دشمنی کفار با حضرت تا به آنجا پیش رفت که یک شب قصد جان ایشان را نمودند ولی با تدبیر و اندیشه به موقع پیامبر، نقشه شوم دشمنان خنثی شد و حضرت علی ع در بستر پیامبر خوابید، که در تاریخ از آن شب به نام «لَیلَةُ المَبیت» یاد شده است. قرآن کریم به عنوان معجزه محکم و کامل در شب قدر به صورت دفعةً و یکباره بر قلب نازنین پیامبر نازل شد که صدها سال است راهنمای سعادت و هدایت برای نسل بشری محسوب می گردد.

یکی از رخدادهای مهم در زندگی حضرت، هجرت ایشان از مکه به مدینه بود که خود مبدأ تاریخ هجری برای مسلمانان شده و واقعه ای بنیادین در امر ترویج اسلام به شمار می رود. در سال دوم هجری قبله مسلمانان از بیت المقدس به جانب کعبه تغییر یافت و پیامبر مجموعاً 27 غزوه یعنی جنگهایی که شخصاً در آنها شرکت داشته اند و حدود 35 سَریه یعنی جنگ هایی که پیامبر شخصاً در آنها حضور نداشته است را فرماندهی و رهبری نموده اند. مهمترین جنگ های پیامبر با دشمنان اسلام، جنگ بدر – اُحد – خندق و ... بوده است.

در سال هشتم هجرت، مکه به دست مسلمانان فتح شد و ندای اسلام، جان دوباره ای به جامعه بشری بخشید. پس از آخرین حج پیامبر که به حَجةُ الوداع مشهور است، سرانجام در 28 صفر سال یازدهم هجری پیامبر گرامی اسلام در سن 63 سالگی چشم از جهان فرو بستند و مرقد مطهرشان در شهر مدینه قرار دارد. امام صادق ع در این باب فرمودند: با رحلت پیامبر ص به قدری قلب مبارک فاطمه س را اندوه و غم فرا گرفت که جز خدا هیچ کس اندازه آن را نمی داند. از سخنان گوهربار پیامبر اکرم است که می فرمایند:

1- بهترین شما کسی است که قرآن را بیاموزد و به دیگران یاد دهد.
2- نماز نور چشم من است.
3- بهترین کارها، نماز اول وقت است.

منبع : کتاب زندگی نامه چهارده معصوم ع نوشته محمدی اشتهاردی.
تهیه و تلخیص : حسن خسروی