شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- از گزارش 17 دسامبر 2012 خبرگزاری فارس چنین بر می آید که معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد جمهوری اسلامی ایران گفته بود که پرداخت یارانه نقدی به نشریات، به آنها آسیب [حرفه ای] وارد می‌کند و باید تصمیم تازه ای در این ‌باره گرفته شود. وی در عین حال اضافه کرده بود که اصلاح آیین‌نامه تغییر در نحوه پرداخت یارانه به نشریات در دستور کار است و بناداریم تا یارانه به جای پرداخت نقدی به یک نشریه، صرف کارهای زیرساختی در حوزه نشریات شود. ولی اگر تغییر آیین نامه تا پایان عمر دولت دهم تحقق نیابد، امید است که دولت بعدی این اصلاحیه را دنبال کند تا یارانه نشریات صرف امور زیربنایی فعالیت‌های مطبوعاتی شود.

وی درباره میزان کمک نقدی که تاکنون پرداخت شده است [بدون گفتن زمان مشخص] اشاره کرده بود که در دو دوره (8 سال) کار یک دولت 400 میلیارد تومان، و گفته بود که با این پول هنگفت می‌شود همه مشکلات مطبوعات کشور را یکجا برطرف کرد. با وجود این، وی گفته بود که در دوران تصدی دو ساله او هر نشریه‌ای که منتشر شده، یارانه گرفته است.

معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد همچنین گفته بود که در دو سال گذشته در ایران هزار و 500 مجوز [پروانه] انتشار نشریه صادر شده است!.
ـ ـ ـ ـ ـ
ـ در جهان امروز، جمهوری اسلامی ایران شاید تنها کشوری باشد که به مطبوعات غیر دولتی یارانه نقدی (سوبسید) پرداخت می کند. مطبوعات رکن (قوه) چهارم دمکراسی خوانده می شوند و باید جدا و مستقل از سه قوه دیگر عمل کنند و درآمد آنها از فروش و چاپ اعلان باشد.

ـ آیا در جمهوری اسلامی هزار و پانصد روزنامه نگار حرفه ای اضافی (بدون کار) وجود داشت که پروانه انتشار 1500 نشریه تازه در دو سال داده شود؟. برای انتشار یک نشریه در استاندارد جهانی به روزنامه نگار نیاز است که جهان امروز با کمبود شدید آن مواجه است. کسی با دانشگاه رفتن روزنامه نگار نمی شود به همانگونه که شاعر و پهلوان کُشتی و آوازخوان نمی تواند بشود.

ـ در دنیای اینترنت که روزنامه ها و مجله های بزرگ و قدیمی ـ مجله هایی همچون نیوزویک ـ دارند آنلاین می شوند، انگیزه تلاش برای گرفتن پروانه با آن همه دوندگی و سالها در لیست انتظار بودن، چیست و چرا؟.

ـ در دو سال گذشته در جمهوری اسلامی به چند روزنامه نگار حرفه ای معروف ـ معروف در سطح کشور و جهان ـ پروانه انتشار نشریه داده شده است؟.
ـ چرا در جمهوری اسلامی بمانند سایر کشورها یک سازمان غیر دولتی حمایت از مصرف کننده نیست که تیراژ نشریات (شماره فروش رفته، فقط) را به دست آورد و در فواصل معین در سال اعلام کند تا اعلان دهندگان هنگام دادن آگهی بدانند که به کدام نشریه بدهند.

*** پژوهش در این زمینه با تاریخنگار است که در آینده ـ آینده دور ـ برود همه پروندهای متقاضیان نشریه در یک برهه از زمان را بخواند، با کارکنان مربوط (مسئول دریافت و رسیدگی تقاضاها و ...) که ای بسا تا آن زمان بازنشسته خواهند بود و نیز با متقاضیان مردود و یا «نوبت نرسیده!» مصاحبه کند و برنگارد. چنین کتابی سند خواهد بود و ....

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com