این یک نظر بی‌رحمانه است که بسیاری ون‌گوگ را پیشگام خلاقیت در آثار هنری می‌دانند، در حالی که او در تمام طول زندگی هنری‌اش تنها موفق به فروش یک نقاشی به برادرش تئودوروس ون‌گوگ شد که یک دلال آثار هنری موفق بود. با این تفاسیر می‌توان دالی را به عنوان یک کارآفرین موفق با قدرت ریسک‌پذیری بالا دانست. البته ون‌گوگ هم موفق به کسب محبوبیت جهانی و استراتژی‌های سرمایه‌گذاری مالی شد و آثارش برای همه مردم جهان ملموس و به‌راحتی قابل درک بود. با بررسی دقیق‌تر آثار دالی در طول زمان، متوجه می‌شویم که این هنرمند در ارزیابی شرایط بازار بسیار زیرکانه عمل کرده و آثار خود را در ژانرهای مختلفی ارائه کرده است (از ژانر امپرسیونیستی گرفته تا سوررئالیستی و هنر مذهبی) دالی بهترین هنرمند سوررئالیستی است که به عمد واقعیت و رویا را به‌گونه‌ای که تا پیش از این دیده نشده تفسیر می‌کند سپس از استقبالی که از آن می‌شود، لذت می‌برد. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های دالی و ون‌گوگ این است که آثار دالی حالتی پررمز وراز و عرفانی داشت که باعث موفقیت وی در کسب و کارش نیز شده بود. او در ایجاد شبکه‌ای از مشتریان برای حصول اطمینان از داشتن یک درآمد ثابت در سراسر زندگی‌اش موفق بود.