درباره شارا | تماس | جستجوی پیشرفته | پیوندها | موبایل | RSS
 خانه    تازه ها    پایگاه اخبار    پایگاه اندیشه    پایگاه کتاب    پایگاه اطلاعات    پایگاه بین الملل    پایگاه چندرسانه ای    پایگاه امکانات  
پنجشنبه، 9 فروردین 1403 - 14:57   

ساخت قدرتمندترین مدل هوش مصنوعی منبع باز جهان: DBRX

  ساخت قدرتمندترین مدل هوش مصنوعی منبع باز جهان: DBRX


ادامه ادامه مطلب یک

4.5 میلیون برابر اینترنت سریعتر؟ دانشگاه استون این امکان را فراهم می‌کند

  4.5 میلیون برابر اینترنت سریعتر؟ دانشگاه استون این امکان را فراهم می‌کند


ادامه ادامه مطلب دو

ان بی سی پس از واکنش‌های شدید، استخدام رونا مک‌دانیل را لغو کرد

  ان بی سی پس از واکنش‌های شدید، استخدام رونا مک‌دانیل را لغو کرد


ادامه ادامه مطلب سه

انویدیا در مرکز جهان هوش مصنوعی قرار دارد

  انویدیا در مرکز جهان هوش مصنوعی قرار دارد


ادامه ادامه مطلب چهار

   آخرین مطالب روابط عمومی  
  فناوری سلامت پوشیدنی: روند نوظهور با پتانسیل عظیم
  انویدیا در مرکز جهان هوش مصنوعی قرار دارد
  چرا هیچ کس دیگر نمی‌خواهد مدیر میانی باشد
  آژانس‌های روابط‌عمومی جهانی برای راه‌اندازی کمپین بحران آب و هوایی UNDP/ICCO همکاری می‌کنند
  ان بی سی پس از واکنش‌های شدید، استخدام رونا مک‌دانیل را لغو کرد
  4.5 میلیون برابر اینترنت سریعتر؟ دانشگاه استون این امکان را فراهم می‌کند
  ساخت قدرتمندترین مدل هوش مصنوعی منبع باز جهان: DBRX
  نوآورترین شرکت‌های جهان در سال 2024
  چت‌بات آرنا (Chatbot Arena)
  چگونه روابط‌عمومی می‌تواند به توسعه هویت در جامعه داخلی کمک کند؟
ادامه آخرین مطالب روابط عمومی
- اندازه متن: + -  کد خبر: 11566صفحه نخست » جمعه، 30 خرداد 1393 - 20:33
فرآیند نوآوری همچون دو امدادی است نه دو صد متر!
سیاوش ملکی‌فر عضو هیات مدیره اندیشکده آصف - شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- آمارهای اقتصاد دانش‌بنیان حاکی از آن است که وضعیت نوآوری فناورانه در کشور ما چنگی به دل نمی‌زند. به بیان دیگر، بخش بسیار اندکی از تولید ناخالص داخلی کشور ما مدیون توسعه نوآوری فناورانه است.
  

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- آمارهای اقتصاد دانش‌بنیان حاکی از آن است که وضعیت نوآوری فناورانه در کشور ما چنگی به دل نمی‌زند. به بیان دیگر، بخش بسیار اندکی از تولید ناخالص داخلی کشور ما مدیون توسعه نوآوری فناورانه است. این یک چالش بزرگ و ریشه‌ای است که عوامل متعددی دارد و نمی‌توان آن را به یک یا دو علت مشخص نسبت داد. اما چرا بنگاه‌های صنعتی ما نقش قابل توجهی در اقتصاد دانش‌بنیان ندارند و در عرضه و فروش محصولات/خدمات نوآورانه‌ چندان موفق نیستند؟

مدیران شرکت‌های بزرگ صنعتی کشورمان در حوزه‌های مختلف، از صنایع دریایی گرفته تا خودرو، هوافضا، نفت، گاز و پتروشیمی و... هر ازگاهی از عدم ارتباط اثربخش دانشگاه‌ها با شرکت‌های صنعتی گلایه می‌کنند. 


از نگاه آنها، دانشگاه‌ها هنوز بعد از سال‌ها تلاش برای ارتباط با صنعت، کمتر توانسته‌اند پژوهش‌های دانشگاهی و پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری را به سمت نیازهای صنعت معطوف کنند. از نگاه مدیران شرکت‌های بزرگ، فعالیت پژوهشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان نیز با واقعیت‌های بازار ایران همخوانی ندارد و به همین دلیل همکاری با آنها دستاورد درخوری نخواهد داشت.


اهالی دانشگاه، از مدیران آنها گرفته تا استادان و دانشجویان تحصیلات تکمیلی نیز، گاه و بیگاه در مصاحبه‌های خود از کم‌لطفی شرکت‌های صنعتی به پژوهش‌های دانشگاهی گله‌مندند و برخی از آنها را به خرید‌های غیرضروری محصولات یا فرآیندهای تولید از خارج کشور متهم می‌کنند. از نگاه آنها، مدیران صنعت هنوز به ظرفیت‌های پژوهشی دانشگاه‌ها پی نبرده‌اند یا به آن باور ندارند. وضعیت پژوهشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان و فناور نوپا نیز چندان بهتر نیست. کمتر پژوهشگاه یا شرکت دانش‌بنیانی را می‌توان یافت که از وضعیت ارتباط خود با شرکت‌های بزرگ صنعتی به عنوان نماد صنعت داخلی رضایت کامل داشته باشد. آنها معتقدند که شرکت‌های بزرگ صنعتی آنها را به بازی نمی‌گیرند. 


گویی زبان مشترکی میان دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها، شرکت‌های کوچک دانش‌بنیان از یکسو، و شرکت‌های بزرگ صنعتی از سوی دیگر وجود ندارد. اگر کمی انصاف به خرج بدهیم، به‌خصوص این روزها که تحریم‌ها مزید بر علت شده است، همه بازیگران با تمام تلاش خود برای توسعه نوآوری فناورانه می‌کوشند، اما در غیاب یک زبان مشترک، همکاری سودمندی میان آنها شکل نمی‌گیرد. اما اشکال کار کجاست و چاره آن چیست؟ 


بخشی از این چالش در نگاه شرکت‌های بزرگ صنعتی به نوآوری ریشه دارد. از نگاه برخی مدیران شرکت‌های صنعتی و به‌ویژه مدیرانی که متولی توسعه محصولات جدید هستند، تنها کسی یا گروهی شایسته همکاری است که محصول آماده تولید یا حتی خط تولید را در اختیارشان قرار دهد. کسی که صاحب مقالات متعدد، گواهی ثبت اختراع یا حتی طراحی مفهومی یک محصول جدید است، عموما شایسته همکاری نیست، چون تلاش زیادی لازم است تا آورده او به خط تولید برسد و در حین تلاش برای تجاری‌سازی این محصولات، ممکن است ده‌ها فرصت دیگر از دست برود.


این نگاهی است که نوآوری را همچون مسابقه «دو 100 متر» می‌بیند: یک بازی به شدت رقابتی، که هر دونده، باید از ابتدا تا پایان آن را خود به‌طور مستقل یک‌نفس بدود. طبیعی است که با این نگاه، دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان از قلمرو همکاران یا همیاران شرکت‌های بزرگ صنعتی خارج می‌شوند. چون به راستی ماموریت دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها و حتی بسیاری از شرکت‌های دانش‌بنیان، راه‌اندازی خط تولید محصولات در مقیاس انبوه نیست.


این نگاه، نتیجه‌ای جز «تنهایی» و سرگردانی شرکت‌های بزرگ صنعتی در وادی نوآوری ندارد. با این نگاه، آنها اولا باید این مسیر پرپیچ و خم را به تنهایی و صرفا با اتکا به توانمندی‌های داخلی خود طی کنند، ثانیا همواره دیگران را به عدم ارتباط اثربخش با خودشان متهم می‌کنند.


 پس جای تعجب نیست اگر فرآیند نوآوری در این شرکت‌ها، به واسطه محدود شدن به ظرفیت محدود تحقیقاتی داخلی‌شان، قطره‌چکانی ‌شود. حتما به خاطر دارید که سال‌های سال طول کشید تا جهت چرخش برف‌پاک‌کن پیکان از مدل انگلیسی به شکل معمول آن در ایران تغییر یابد. ما این را «نوآوری قطره‌چکانی» می‌نامیم. 


اما واقعیت این است که نوآوری در مقیاس بزرگ و معنی‌دار، یک فرآیند جمعی/مشارکتی است و فرآیند نوآوری فناورانه، آن‌گونه که بتواند شرکت‌های بزرگ صنعتی را با رقبای خارجی‌شان قابل مقایسه کند، مستلزم نقش‌آفرینی بازیگران متعددی است. 


دانشگاه‌ها بیشتر متولی پژوهش (از نوع بنیادی یا کاربردی)، و پژوهشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌‌بنیان بیشتر متولی پژوهش توسعه‌ای هستند. شرکت‌های بزرگ صنعتی، به عنوان آخرین حلقه از این زنجیره بزرگ، باید اولا جایگاه خود و دیگر بازیگران فرآیند نوآوری را به درستی بشناسند و ثانیا، تلاش کنند از دیگر بازیگران در جای خود به درستی بهره بگیرند. در این نگاه، نوآوری شبیه «دو امدادی» است که بار دویدن، تنها بر سر یک دونده خراب نمی‌شود. اینجا موفقیت مستلزم دویدن همه بازیگران است، نه صرفا آخرین بازیگر حلقه! 


در نگاه «دو امدادی»، شرکت‌های بزرگ صنعتی، تمام دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان حوزه خود را، شریک، یار و همکار بالقوه خود می‌بینند و دیگر لازم نیست صرفا به ظرفیت واحدهای تحقیق و توسعه خود چشم بدوزند. با این نگاه، شرکت‌های بزرگ صنعتی در دستاورد دانشگاه‌ها، پژوهشگاه‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان شریک می‌شوند و فرآیندهای قطره‌چکانی نوآوری را به چشمه‌های خروشانی تبدیل می‌کنند که راه آنها را برای فتح بازارهای جهانی هموارتر می‌کند.

روزنامه دنیای اقتصاد

 

 

 

   
  

اخبار مرتبط:

اضافه نمودن به: Share/Save/Bookmark

نظر شما:
نام:
پست الکترونیکی:
نظر
 
  کد امنیتی:
 
   پربیننده ترین مطالب روابط عمومی  

  انسان یا ماشین؟ مرزهای مبهم هوش مصنوعی


  روزنامه‌های محلی: هنوز ارزشمند، اما نیاز به حمایت دارند


  چرا هیچ کس دیگر نمی‌خواهد مدیر میانی باشد


  رسانه‌های اجتماعی مغز ما را تخلیه می‌کنند و بر تصمیم‌گیری ما تأثیر می‌گذارند


  نتایج یک مطالعه: روابط‌عمومی تأثیر قابل توجهی بر رشد کسب‌وکار دارد


  رسانه سمی


  چرا بهره‌وری ما را مضطرب می‌کند؟


  چگونه روابط‌عمومی می‌تواند به توسعه هویت در جامعه داخلی کمک کند؟


  روابط‌عمومی برای استارت‌آپ‌ها


  چگونه از بحران هویت در میانه شغلی جلوگیری کنیم


 
 
 
مقالات
گفتگو
گزارش
آموزش
جهان روابط عمومی
مدیریت
رویدادها
روابط عمومی ایران
کتابخانه
تازه های شبکه
آخرین رویدادها
فن آوری های نو
تبلیغات و بازاریابی
ایده های برتر
بادپخش صوتی
گزارش تصویری
پیشنهادهای کاربران
اخبار بانک و بیمه
نیازمندی ها
خدمات
خبرنگار افتخاری
بخش اعضا
دانلود کتاب
پیوندها
جستجوی پیشرفته
موبایل
آر اس اس
بخشنامه ها
پیشکسوتان
لوح های سپاس
پیام های تسلیت
مناسبت ها
جملات حکیمانه
پایان نامه ها
درباره شارا
تماس با ما
Shara English
Public Relation
Social Media
Marketing
Events
Mobile
Content
Iran Pr
About Us - Contact US - Search
استفاده از مطالب این سایت با درج منبع مجاز است
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شارا است
info@shara.ir
  خبر فوری: معرفی کتاب «هوش مصنوعی روابط‌عمومی در عمل» منتشر شد