شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- اردشیر یکم (به نوشته مورخان یونانی؛ اردشیر درازدست) که بر جای پدر نشسته و شاه ایران شده بود نیمه اپریل سال 465 پیش از میلاد تصمیم گرفت که تخت جمشید پایتخت اول ایران (شاه نشین) باشد. [مورخان یونان باستان تخت جمشید را در جهان به «پرسپولیس» معروف ساخته اند].

اردشیر یکم در پاسارگاد برجای پدرش خشایارشا نشسته بود که بر سرزمینی از دانوب تا سند و از سیردریا تا سودان، مصر و شرق لیبی امروز حکومت می کرد. محاسبات تقویمی، 16 اپریل آن سال را روز برگزاری مراسم پایتخت شدن تخت جمشید به دست داده است.. نوروز سال 465 پیش از میلاد در تخت جمشید برگزار شده بود، ولی 27 روز پس از نوروز تصمیم شاه وقت به انتقال پایتخت سلطنتی از پاسارگاد به تخت جمشید [که فاصله ای زیاد از هم ندارند] اعلام شده بود تا به اطلاع مردم برسد.

چرا این تصمیم چهار هفته پس از نوروز اتخاذ و اعلام شده بود؟. زیرا؛ اهمیت روز ملی ایرانیان (نوروز) چنان بوده است که نباید تحت الشعاع پایتخت اعلام شدن شهر تازه ساز تخت جمشید قرارمی گرفت. طرح ساختن تخت جمشید از داریوش بزرگ است. کار ساختن شهر، کاخ شاه و تالارهای پذیرایی تخت جمشید 51 سال طول کشیده بود. سیستم ارتباط و پستخانه ایران 25 قرن چنان مجهز و پیشرفته بود که هر خبری در کمتر از یک هفته به اطلاع همه اتباع امپراتوری می رسید.

ساختمان تخت جمشید که توسط اسکندر مقدونی [شاگرد ارسطو و اهل فلسفه و مدنیت!] به آتش کشیده شد از نظر وسعت و هنر معماری و فن مهندسی مهمترین عمارت پیش از میلاد و نماد تمدن بشر عهد باستان و نشانه عظمت ایران و ایرانی است و هویت ملی ما بشمار می رود.

     در همان روز [با احتساب و تطبیق تقویم ها مصادف با 16 اپریل 2 هزار و 474 سال پیش] همچنین اعلام شده بود که «شوش» همچنان پایتخت اداری ایران و محل ادارات دولتی خواهد بود که در فصل گرما، کارمندان ادارات می توانند به شهر همدان بروند و در آنجا انجام وظیفه کنند. در اعلامیه مربوط آمده بود که ممکن است شاه نیز زمستان را در آنجا (شهر شوش) باشد. به همین سبب مورخان یونانی، ایران دوران هخامنشیان را، کشوری دارای سه پایتخت، نوشته اند.

     18 اپریل 2007 و دو روز پس از دو هزار و چهارصد و هفتاد و دومین سالگرد پایتخت شدن تخت جمشید، محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران از آثار باقیمانده از این کاخ عظیم دیدن کرد و با بازدید کنندگان از آن که عمدتا خارجیان بودند به گفت و شنود پرداخت. تفسیرنگاران از این اقدام احمدی نژاد به عنوان حرکتی ناسیونالیستی یادکرده بودند. این حرکت به رغم برخی مخالفت های داخلی و نگرانی غرب، در سالهای بعد ادامه داشته است.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com