شبكه اطلاع رساني روابط‌عمومي ايران (شارا)-|| تحقيق نشان مي دهد كه وجود اعتماد در سازمان، انبوهي از نتايج مثبت را به همراه خواهد داشت: جوامعي كه حس اعتماد قدرتمندتري داشته باشند، توانايي بهتري براي پاسخگويي به بحرانها خواهند داشت. اعتماد موجب ارتقاي رشد اقتصادي، نوآوري، ثبات و بهداشت عمومي خواهد شد.
بااين‌حال ميزان اعتماد به موسسه هاي خدمت رسان و حافظ منافع مردم – كسب وكارها، دولت، رسانه ها، سازمان هاي غيردولتي (NGOها) و ساير نهادهاي مشابه – رو به افول بوده است. با عنايت به افزايش دوگانگي هاي سياسي، تغييرات سريع فناوري، گسترش اطلاعات نادرست و انتظارات جديد از جامعه و نيروي كار، كمتر از 20 درصد از افراد دنيا به سيستم كنوني اقتصاد خود اعتماد دارند.
يك مطالعه در سال 2020 نشان داد كه مردم، هيچ نهادي اعم از كسب وكارها و دولت ها تا NGOها و رسانه ها را اخلاق‌مدار، شايسته و منصف نمي دانستند. با كاهش اعتمادمان به نهادها، ترس‌مان در زمينه مشاغل، اقتصاد، آينده، دسترسي به حقيقت و نابرابري افزايش يافته است.
در دوران بحران – نظير شيوع يك پاندمي (كرونا) – اعتماد مي تواند يكي از عناصر كليدي در انتشار اطلاعات حياتي، حفظ اطمينان و كنترل يك بيماري باشد. از سوي ديگر، بي اعتمادي مي تواند تاثير معكوسي را داشته باشد. فراخوان ها براي «مسطح كردن منحني» و رعايت فاصله گذاري اجتماعي، بدين معناست كه بايد به همديگر احترام بگذاريم – شايد بيش از احترامي كه در گذشته براي همديگر قائل بوديم – تا به بهترين نتايج دست پيدا كنيم.
بنابراين هم‌اكنون بايد بيش‌ازپيش براي يكديگر اهميت قائل شويم و به‌عنوان رهبر يك كسب وكار، آن را در تمامي اقدامات فردي‌مان جاري كنيم. نيت خالص يك رهبر براي برقراري اعتماد در دوران بحران، مي‌تواند موجب برتري او براي هدايت شركت در اين دوران پر از ابهام شود. به‌عبارت‌ديگر، عموماً مي توان يك رهبر قابل اعتماد را يك رهبر بهبودپذير قلمداد كرد.
منبع مرجع: شبكه اطلاع رساني روابط‌عمومي ايران (شارا)