شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- در سال 2005 ناشران و سردبيران روزنامه ها براي چاره انديشي، گرد هم آمدند زيرا كه پس از قرار گرفتن اخبار مطلق (نه مطالب اختصاصي و مطالب حاشيه اي، عكس و كاريكاتور) در سايت هاي خبري در اينترنت، تيراژها در سراشيبي قرار گرفته بود و در سال 2004 ميزان اين سقوط به شش درصد نزديك شده بود.

در اين گردهمايي، پس از مذاكرات و بحث بسيار، قرار شد كه روزنامه ها صفحات «عكس و خبر»، مصاحبه هاي خياباني، ميزگردها، مقالات و تحليلها، مطالب دانستني و اطلاعات عمومي و ... خود را افزايش دهند كه در برخي از روزنامه ها چنين شد و صفحاتي كه «لوگو» يكي از آنها در بالا كليشه (كپي) شده است افزوده شد. از آنجا كه سازمانهاي تبليغاتي و مشاوران روابط عمومي (پي آر ـ پرسون ها) بيكار نمي نشينند، پس از مدتي آنان هم خودرا وارد اين كار كرده و دست اندازي به اين صفحات را آغاز كرده و عكس و خبر تبليغاتي (سياسي و يا اقتصادي) مي دهند و از پرداخت بهاي سنگين براي انتشار آنها نيز اباء ندارند.

 اين بار (از مارس 2007) استادان روزنامه نگاري، حاميان خلوص روزنامه ها و مدافعان حقوق مخاطبان جمع شده و به چاره جويي افتاده اند و به جاي ناشران، دبيران صفحات را مخاطب قرار داده و از آنان خواسته اند كه به خاطر «ژورناليسم اصيل» و حفظ اصالت حرفه خود، دقت بيشتري كنند تا عكس و خبر تبليغاتي و پولي به آنان نياندازند و اين عكس و خبرها را از نشريات و سايت هاي تبليغاتي، دولتي و روابط عمومي هاي هنرمندان و كمپاني ها نقل نكنند.

شكست دهها روزنامه در سال 2008 در كشورهاي صنعتي و به ويژه در آمريكا كه همچنان ادامه دارد نشان داده است كه رسانه هاي چاپي موفق نشده اند خودرا با خواست و نيازهاي مخاطبان قرن 21 تطبيق دهند و با وبسايت ها رقابت پيروزمندانه كنند. بنابراين و به همين دليل، تعطيل شدن بسياري از روزنامه ها در سال هاي پس از آن در كشورهاي صنعتي ادامه داشته است. پيروزمند بودن روزنامه هاي متعلق به خانواده ها و افراد (نه كمپاني هاي خارج از اين حرفه) ثابت كرده است كه روزنامه به دلسوز نياز دارد و يك كمپاني مركب از شركاء متعدد و هدف هاي ديگر نمي تواند به اندازه «مالك انفرادي» دلسوزي داشته باشد. شكست رسانه هاي چاپي در دهه يكم قرن 21 بارديگر اين اصل قديمي را ثابت كرده است كه سرمايه يك روزنامه؛ «روزنامه نگار حرفه اي» است، نه پول و ماشين چاپ و ساختمان.

بايد نخست روزنامه نگار يافت و سپس روزنامه منتشر كرد. روزنامه نگار حرفه اي كسي است كه كار ديگر نداشته، از جاي ديگر و ازجمله دولت هديه و كمك مالي نگيرد و روزنامه نگاري را منحصرا (به استثناي تدريس) پيشه مادام العمر خود قرار داشته باشد. شبكه هاي تلويزيوني وضعيتي بهتر از روزنامه ها ندارند ولي كاهش مخاطبان آنها تنها در ميزان اعلان تاثير مي گذارد. ريتينگ ها كه برپايه بازبودن سويچ گيرنده تلويزيون قرار دارد دقيق نيست زيراكه ممكن است يك گيرنده تلويزيوني باز باشد و برنامه پخش كند ولي كسي به برنامه گوش نكند.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com