شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : نقش پول در دموكراسي
پنجشنبه، 15 فروردین 1398 - 11:06 کد خبر:9774
نقش پول در دموكراسي ـ چه كِسي بايد نامزد مقام رياست جمهوري شود؟ (نظريهِ مهم اندي روني روزنامه نگار آمريكايي)



شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- با اين كه رسانه هاي آمريكا از تبليغات انتخاباتي از طريق انتشار آگهي، سود سرشار مي برند ولي اواخر مارس 2007 برخي از تفسيرنگاران، از دموكراسي به اين صورت انتقاد كرده و گفته بودند كساني كه مي خواهند سناتور، نماينده مردم، رئيس كشور و ... شوند بايد براي مردم به وضوح شناخته شده باشند و اگر چنين باشد ديگر نيازي به جمع آوري اين همه پول، اعلام مبالغ اهدا شده و تبليغ نيست كه دهندگان پول (عمدتا كمپانيها) بعدا انتظاراتي خواهند داشت و برآوردن اين انتظارات برابر است با فساد اداري ـ اقتصادي و حيف و ميل درآمد دولت از مالياتها (بيت المال).


    در آن زمان (اواخر مارس و اوايل اپريل 2007) با اينكه تا انتخابات رياست جمهوري آمريكا هنوز 19 ماه باقي بود، رسانه هاي اين كشور پُر از عكسهايي بود كه در يكي از آنها بانو هيلاري كلينتون (يكي از نامزدهاي وقت) و شوهرش را نشان مي داد كه ظرف سه ماه 26 ميليون دلار پول براي تبليغات انتخاباتي جمع كرده بودند     


     و عكس ديگر (عكس زير) «ميت رومني» از حزب جمهوريخواه را كه در همين مدت 20 ميليون دلار جمع كرده بود با انبوهي اسكناس نشان مي داد. رسانه ها نوشته بودند: اگر وضعيت بر همين منوال پيش برود تا زمان تعيين نامزدهاي رسمي احزاب (دركنوانسيون سراسري احزاب)، هر نامزد يكصد تا سيصد ميليون دلار جمع مي كند. [در انتخابات سال 2012 ، پول جمع آوري شده براي هركدام از دو نامزد احزاب دمكرات و جمهويخواه آمريكا به حدود يك ميليارد دلار رسيد!.].
    

     جالبترين تفسيرهاي منفي مارس و اپريل 2007 در اين زمينه، نظر «اندي روني» مفسر قديمي و معروف آمريكا بود كه يكشنبه يكم آوريل 2007 از شبكه سي.بي.اس پخش شد. وي گفت: براي من شرم آور است كه مي بينم اين روزها كساني كه مي خواهند رئيس جمهور شوند اين چنين پول خرج مي كنند. آيا آنان مي خواهند اين مقام را خريداري كنند؟.


    «اندي رونيAndy Rooney» كه پنجم نوامبر 2011 در نود و يك سالگي و پس از 7 دهه روزنامه نگاري در گذشت قبلا ـ يكشنبه شب 11 ژوئيه 2004 ـ در برنامه خود در تلويزيون سي بي اس گفته بود:


    رئيس جمهور فردي است كه يك جامعه، دست كم براي چهار سال سرنوشت خودرا به او مي سپارد و اين، كار كوچكي نيست. چرا مقرر نداشته اند كه شرط نامزد شدن براي احراز اين مقام بسيار مهم، قبول شدن در آزمايش هوش، معاينه جسم و روان و امتحان معلومات عمومي باشد؟. اگر يك رئيس جمهور مقدمات اقتصاد، حقوق و جامعه شناسي، و نيز تاريخ و جغرافيا نداند گزارشهايي را كه به او مي دهند و عموما با توجه به ضيق وقت او خلاصه تهيه مي شود به وضوح درك نمي كند و تصميماتي كه مي گيرد ممكن است نتيجه مطلوب نداشته باشد. دمكراسي فقط آوردن اكثريت آراء نيست. بايد افرادي را به مردم براي دادن راي معرفي كرد كه از لحاظ جسم و روان و هوش كامل باشند و مقدمات و دست كم راه مطالعه هر كاري را بدانند. به علاوه، يك نامزد رياست جمهوري از همان آغاز كمپين بايد بگويد كه چه كساني را به همكاري انتخاب مي كند ازجمله وزيران امورخارجه، دفاع، خزانه داري، بازرگاني و مشاوران امنيت ملي و .... به اين ترتيب؛ راي دهندگان با چشم بازتر و اطمينان بيشتر به پاي صندوقهاي راي خواهند رفت. نامردها به جاي كوبيدن و تخريب يكديگر در طول كمپين، بايد جزئيات برنامه هاي خودرا اعلام و از اين برنامه ها كه در عين حال مي توانند «تز» باشند دفاع كنند تا مردم با چشم بازتر و اميد بيشتر به آينده بنگرند و بدانند كه در 4 سال بعد چه پيشرفت هايي خواهند داشت.
    

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com