شبكه اطلاعرساني روابطعمومي ايران (شارا)-|| بخش روابطعمومي در هر سيستمي چه در سطح بينالمللي و چه در سطح ملي و چه در درون سازمانها به وجود آمده تا بر محور شناخت، تعامل و در نهايت «مديريت، هدايت و رضايت افكار عمومي» فعاليت كند.
همه ابزارهاي در اختيار و شرح وظايف بخش روابط عموميها اگر خارج از معيار شناخت افكار عمومي و فقدان برنامهريزي و كوشش در جهت ارتباط صحيح و مثبت با ذينفعان و مديريت افكار عمومي به كار گرفته شود، مجموعهاي از اقدامات عبث، روزمره و بينتيجه و يا حتي مخل دستيابي به هدف اصلي قلمداد ميشود.
مديريت مبتني بر «روشهاي بهبود دهنده و توسعه بخش» چون «جلب مشاركت و رضايت ذينفعان» را امري حياتي در سرنوشت برنامههاي اصلاحي خود تلقي ميكند از به كارگيري روشها و عناصر متخصص و حرفهاي در اين بخش هراسي ندارد و به خوبي ميداند شيريني نهايي «جلب رضايت افكار عمومي» در مسير اجراي برنامهها موجب شكيبايي در برابر تلخي «نهاد مدني» بودن روابط عمومي ميشود.
اينها اما ربطي به روابط عمومي كه مبتني بر كاهش ارتباط مثبت، سوگيري و حركت به سمت منافع فردي و باندي به جاي منافع سازماني و حاشيه ساز براي سازمان به جاي مديريت حاشيه و ... است، ندارد.
براي موفقيت در جلب مشاركت ذينفعان و ايجاد حس رضايتمندي در درون و بيرون از سيستم مهمترين گام، آسيب شناسي وضع موجود سازمان و بهرهمندي از روشهاي علمي «پژوهش و افكار سنجي» است تا بتوان مبتني بر يافتههاي نسبتاً واقعي از نگاه و اولويتهاي افكار عمومي، نسبت به برنامهريزي در جهت تاثيرگذاري بر آن بهره برد.
هيچ سازماني در هيچ سطحي از روابط عمومي در قالب يك «پادو و تداركاتچي و فاقد پرستيژ و برنامه» سود نميبرد بلكه برعكس فرصت بيبديلي براي ارتقاء «بهرهوري» را از خود سلب ميكند.
طي بيش از ۷۰ سالي كه اولين ساختار روابط عمومي در آبادان توسط شركت نفت ايران و انگليس ايجاد شد تاكنون اين پديده در ايران فراز و نشيبهاي زيادي را از سر گذرانده و در برخي سازمانها به موفقيتهايي دست يافته است و در برخي سازمانها هنوز مبتني بر «نظام ارباب و رعيتي» عمل ميكند اما اميدواري به پايدار شدن صحيح اين نهاد مدني درون سازمانها كه ميتواند تضمين كننده «نشاط و سرزندگي» باشد و مانند «سطل آب يخ» براي ساختارهاي خواب آلوده اداري عمل كند بيش از گذشته وجود دارد.
مرجع: شبكه اطلاعرساني روابطعمومي ايران (شارا)