شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : شخصيت و خصوصيات لازم براي كارشناس روابط‌عمومي
جمعه، 23 آبان 1399 - 18:54 کد خبر:45378
كسي كه به كار روابط‌عمومي مي‌پردازد بايد كسي باشد شيرين سخن و باهوش و نكته سنج و لطيفه گو و داراي تجارب وسيع. شخصي باشد خوش پوش اما نه به حد جلاهت – و شايسته احترام و اعتماد. آدمي باشد نه تنها صاحب فكر و نظر بلكه قادر باشد كه به افكار بكر و بديع خود جامة عمل بپوشاند و براي مؤسسه اي كه كار مي كند كسب آبرو و اعتبار نمايد.



شبكه اطلاع رساني روابط‌عمومي ايران (شارا)-|| يكي از صاحبان صنايع بزرگ كه به اهميت و ضرورت فعاليت‌هاي روابط‌عمومي ايمان داشته درباره مسئول يا كارشناس روابط‌عمومي چنين گفته است: «از تمام چيزهاي يأس‌آور در اداره روابط‌عمومي هيچ چيز يأس‌آورتر و دلسرد كننده‌تر از جستجو براي يافتن يك شخص لايق و صاحب صلاحيت براي اين كار وجود ندارد.»


هر كسي براي هر كاري خوب نيست بعضي اشخاص براي بعضي از كارها خوب هستند بعضي ديگر براي كارهاي ديگر. در مورد روابط‌عمومي نيز چنين است. بعضي اشخاص علاقه و استعدادي طبيعي براي اين كار دارند و بعضي ديگر تحصيلات و تعاليم عالي در اين باره كسب كرده‌اند و برخي هم به زور كار و تجربه و ممارست رموز اين كار را بدست آورده‌اند.

 

عده‌اي هم به علت شخصيت فوق‌العاده جالب و گيرائي كه دارند در اين كار موفقيت بدست مي اورند بنابراين در مورد شرايط و خصوصيات لازم نمي توان قواعد متقن و تغيير ناپذيري پيشنهاد كرد. شرايط و خصوصيات لازم در نظر كليه مصادر امور و مديران مؤسسات كه كارشناس روابط‌عمومي استخدام مي كند ارزش و اهميت يكسان ندارند. هر استخدام كننده‌اي يك رشته از صفات و خصوصيات را بالاتر و مهمتر از خصوصيات ديگر براي اداره كننده روابط‌عمومي قائل مي باشد.


اما صفات و خصوصياتي كه جنبه اساسي دارد و هر كارشناس روابط‌عمومي بايد بطور قطع واجد آن صفات باشد عبارتند از:


1 – شخصيت جاذب و حسن اخلاق كه موجب جلب احترام و اعتماد اشخاص گردد
2 – مهارت و ورزيدگي در معاشرت و ارتباط با مردم. مخصوصاً مهارت و توانائي در نويسندگي.
3 – توانائي در تشخيص افكار عمومي و تجزيه و تحليل آن وقوف بر كيفيت تشكيل افكار عمومي .
4 – علم و اطلاعات كامل در زمينه‌اي كه كارشناس روابط‌عمومي كار مي كند از قبيل: بازرگاني اقتصاد – يا آموزش و پرورش – يه افعاليت‌هاي ديگر كه نمونه كار او را تشكيل مي دهد.
5 – قدرت ابداع و ابتكار و نيروي تصور قوي.


اينها استعدادها و صفاتي هستند كه خواستاران فراوان دارند ولي اشخاصي كه واجد اين صفات و سجايا باشند زياد نيستند و همين امر باعث شده كه آنها كه اين مزايا را دارند قدر و منزلت روز افزون پيدا كنند. حتي كشورهاي صنعتي و بسيار پيشرفته نيز از حيث داشتن اشخاص صلاحيت دار براي روابط‌عمومي در مضيقه مي باشند خاصه اينكه نياز آنها به كار شناسان روابط‌عمومي روزبروز بيشتر مي گردد.


روابط‌عمومي يك حرفه جوان است و از اينرو بيش از رشته‌هاي ديگر ژورناليسم مورد توجه و علاقه جوانان مي باشد. در فعاليت‌هاي روابط‌عمومي همواره يك نوع هيجان وجود دارد كه انجام آنها مايه خرسندي خاطر و نشاط طبع مي گردد. يكي از جوانان موفق در اين رشته معتقد بود كه: «ورود در اين حرفه كه دوران جواني و بلوغ خود را مي گذارند بسي جالب‌تر و هيجان‌انگيزتر از ورود در رشته‌هاي ديگر است. زيرا هنوز رموز اين حرفه بطور كامل مكشوف نشده و اين كار احتياج به پيشتازي و پيشقدمي دارد.»


مدير يكي از سازمان هاي بزرگ اقتصادي ضمن شكايت از مسئولان روابط‌عمومي به علت واجد نبودن صفات و سجاياي لازم نظر خود را در مورد مسئولان روابط‌عمومي و خصوصيات لازم آنها چنين بيان نمود: «كسي كه به كار روابط‌عمومي مي‌پردازد بايد كسي باشد شيرين سخن و باهوش و نكته سنج و لطيفه گو و داراي تجارب وسيع. شخصي باشد خوش پوش اما نه به حد جلاهت – و شايسته احترام و اعتماد. آدمي باشد نه تنها صاحب فكر و نظر بلكه قادر باشد كه به افكار بكر و بديع خود جامة عمل بپوشاند و براي مؤسسه اي كه كار مي كند كسب آبرو و اعتبار نمايد.»


آنچه مسلم است اين است كه تنها با تحصيل نمي توان صفات و سجاياي فوق را بدست آورد. دو نفر ممكن است هر دو در آن واحد يك رشته را تحصيل كرده باشند اما رفتار و واكنش آنها در مقابل زندگي و يا وظايف شغلي مختلف باشد. پس علاوه بر تحصيل شخص بايد يك ذوق و تمايل طبيعي براي اين كار داشته باشد و همين ذوق و علاقه و اشتياق طبيعي است كه شرايط موفقيت شخص را فراهم مي سازد و رضايت و خرسندي خاطر بوجود مي آورد. در اين كار انسان بايد براي سرو كار داشتن با مردم و افكار و ايده‌هاي نو شوق و علاقه فراوان داشته باشد. علاوه بر اين تنها وجود علاقه كافي نيست بلكه بايد واجد مهارت و تجربه در سلوك و مماشات با مردم نيز باشد.


از اينرو عده‌اي از مديران معتقدند كه اداره يك طرح روابط‌عمومي كار يك آدم مبتدي و تازه كار در روابط‌عمومي نيست. در فعاليت‌هاي روابط‌عمومي سرو كار انسان دائم با اشخاص زبده و كار آمد است. شخص بايد از تشكيلات مؤسسه خود و طرز كار قسمت‌هاي مختلف و سياست مقامات عالي مؤسسه اطلاعات كامل داشته باشد و بداند كه چگونه مي توان مردم را به همكاري و تشريك مساعي وادار ساخت. مسئول روابط‌عمومي بايد در برخورد با مردمي كه داراي ذوق و سليقه و علاقه و منابع مختلف مي باشند مهارت داشته باشد و به زبان هر گروه آشنا باشد و بتواند حسن نيت و احترام آنها را نسبت بخود جلب نمايد.


مسئول روابط‌عمومي بايد در رشته‌اي كه كار مي كند بصيرت كافي داشته باشد تا بتواند فعاليت‌هاي آن رشته را با بصيرت تمام به مردم مورد نظر خود شرح و تفسير كند. بعلاوه بايد با همكاران خود حسن سلوك و مماشات داشته باشد و براي همه آنها احترام قائل باشد. جهل و ناداني نسبت به رشته‌اي كه موضوع فعاليت مسئول روابط‌عمومي است و ناتواني او بر حسن رفتار با همكاران خود مؤثرترين عوامل شكست و ناكامي او خواهند بود.


يكي از كارشناسان متبحر در روابط‌عمومي مي نويسد: «بزرگترين عامل شكست مسئول روابط‌عمومي از قصور وي در فرا گرفتن رشته فعاليت مؤسسه‌اي كه او را استخدام كرده ناشي مي گردد نه از قصور در فراگرفتن اسرار و رموز روابط‌عمومي» مسئول روابط‌عمومي بايد در مورد رشته فعاليت مؤسسه‌اي كه او را استخدام كرده اطلاعات كافي داشته باشد. خواه رشته فعاليت مؤسسه بازرگاني يا صنعتي يا امور خيريه باشد.


مسئول روابط‌عمومي همچنين بايد از مشكلات مديران مؤسسه با خبر باشد و بداند گردانندگان مؤسسه در چه شرايط و اوضاع و احوالي هستد. تنها با اطلاع باحوال مديران است كه وي مي تواند اعتماد مديران را نسبت بخود جلب كند. جلب اعتماد مديران اولين و ضروري‌ترين قدم براي مسئول روابط‌عمومي است.