شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : با خستگي و فرسودگي ناشي از اخبار كرونا چه كنيم؟
شنبه، 10 خرداد 1399 - 09:39 کد خبر:43251
بررسي روزانه سرخط خبرها براي اكثر ما كفايت مي‌كند، حالا چه اينترنتي باشد چه تماشاي اخبار تلويزيون. كساني كه از اضطراب رنج مي‌برند مي‌توانند هفته‌اي يك بار اخبار را چك كنند. نكته مهم ديگر منبع خبري است و بهتر است به منابعي توجه كنيم كه "با حقايق سر و كار دارند و نه حدس و گمان.



 

شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)-|| دروع همه‌گيري ويروس ككرونا با افزايش مخاطبان اخبار همراه بود، اتفاقي كه حالا براي خيلي‌ها به خستگي و اضطراب منتهي شده است. آيا مي‌توان حدي براي مطلع بودن از اوضاع در نظر گرفت؟

برنامه‌هاي ويژه خبري و گفت‌وگوهاي تلويزيوني جاي برنامه ورزشي محبوبتان را گرفته‌اند. پيام‌رسان‌هاي اينترنتي پر از مقاله‌هايي است كه هم‌خانه سابق يا عضوي از فاميل كه سال‌ها مي‌شود از نزديك نديده‌ايد برايتان فرستاده‌اند.

اگر اخبار مصرفي روزانه را با واحد كالري مي‌سنجيديم، وزني كه خيلي از ما در اين چند هفته اضافه كرده‌ايم از اين هم بيشتر مي‌شد. جهاني شدن همه‌گيري در ماه مارس خيلي‌ها را به وبسايت‌هاي خبري كشاند. مخاطبان بسياري از شبكه‌ها خيلي ناگهاني زياد شدند، مخصوصا بين جوانترها. اما ادامه بحران خيلي‌ها را بر آن داشت تا رژيم خود را عوض كنند.

پارول گوش، كارآفرين ۳۲ ساله سالكن سوئد، مي‌گويد "خيلي راحت مي‌توان از اين مقاله به آن مقاله رفت. در يك دوره‌اي همه كارم شده بود همين، تا اينكه جلوي خودم را گرفتم." بقيه اعضاي خانواده او در هند زندگي مي‌كنند كه قوانين قرنطينه بسيار سخت‌گيرانه‌تري نسبت به سوئد اعمال كرده است. او مي‌گويد "خيلي استرس داشتم چون مدام سوئد و هند را مقايسه مي‌كردم. مدام نگران والدين سالخورده‌ام بودم و به اين فكر مي‌كردم كه كي مي‌توانم دوباره آن‌ها را ببينم."

كريس كلنسي، ۳۳ ساله از استراليا، با او موافق است و مي‌گويد "فكر و ذهنم را تسخير كرده است." او پيش از آغاز همه‌گيري نيز علاقه زيادي به اخبار داشت و خبرنگاران مختلفي را در توييتر دنبال مي‌كرد. اما حالا روال زندگي خود را عوض كرده است. "الان ديگر فقط هفته‌اي يك برنامه خبري مي‌بينم و بعضي از كنفرانس‌هاي خبري را مرور مي‌كنم. البته اين هم كم شده است چون حرف جديدي در آن‌ها زده نمي‌شود."

آمار موجود نشان مي‌دهد كه آن‌ها تنها نيستند. با اينكه تعداد مخاطبان برنامه‌هاي خبري همچنان بيش از گذشته است، اما در بعضي جاها دارد كم مي‌شود. در بريتانيا، مخاطب برنامه‌هاي خبري به كمترين ميزان خود از زمان قرنطينه عمومي رسيده است و بعضي از برنامه‌هاي سرگرم‌كننده در استراليا مجددا به صدر جدول پرمخاطب‌ها نزديك شده‌اند.

مركز تحقيقات پيو نيز در اواخر ماه آوريل اعلام كرد كه حدود ۷۰ درصد آمريكايي‌ها احساس مي‌كنند كه بايد از تعقيب مداوم اخبار ويروس كرونا پرهيز كنند و ۴۰ درصد نيز عقيده دارند كه توجه به اخبار از نظر عاطفي به آن‌ها ضربه مي‌زند.

اولريخ هاگروپ، دبير سابق خبر در دانمارك، مي‌گويد "مردم مي‌دانند كه اخبار دقيق در زمان بحران مهم است. اما كوويد-۱۹ همه چيز را تحت‌الشعاع قرار داده است و خيلي‌ها احساس خفگي مي‌كنند. شكي در اهميت اين داستان نيست، اما حقيقت اين است كه مردم وقتي حس مي‌كنند كه منكوب شده‌اند سراغ گربه خود يا سريال‌هايشان مي‌روند."

اخبار بد چه تاثيري بر ما مي‌گذارد

روان‌درمانگران عقيده دارند كه دو روند مختلف در جريان است. يكي "كرونازدگي" عمومي است كه ريشه در خستگي ناشي از وضعيت كلي دارد.

با وجود اخبار و اطلاعات گسترده درباره همه‌گيري، هنوز مشخص نيست تدابير فعلي تا كي ادامه خواهد داشت و زندگي ما در آينده چه شكلي خواهد بود.

ژان-پل ديويس، روان‌درمانگر ساكن لندن، مي‌گويد "پيام من به مردم اين است كه بايد با خود هم‌دردي داشته باشيد، بايد بفهميد از چه چيزي رنج مي‌بريد. احساس خستگي از وضعيت فعلي و نااميدي هيچ اشكالي ندارد."

روند ديگر اين است كه چرخه مداوم اخبار شايد باعث افزايش اضطراب و افسردگي براي كساني شده باشد كه سابقه مشكلات روحي و رواني دارند.

به گفته ديويس "اضطراب احتمالات را در نظر نمي‌گيرد و بر امكانات تمركز مي‌كند و آن‌ها را بسط مي‌دهد." مثلا فردي ممكن است مقاله‌اي درباره وضع اقتصادي بخواند و سپس بر بدترين نتيجه ممكن براي وضعيت مالي خود تمركز كند.

اضطراب در ديگران ممكن است به شكل احساس دردي بروز كند كه ديگراني كه عزيزي را از دست داده‌اند حس مي‌كنند. او مي‌گويد "حافظه و تصورات ما باعث مي‌شود تا چيزها را در ذهن خود مرور كنيم. ما شرايط بد ديگران را تصور مي‌كنيم و اين براي مردم ناراحت‌كننده است."

اما شايد ناديده گرفتن اخبار براي اين دسته كار راحتي نباشد، چرا كه "اضطراب عموما به افراد فشار مي‌آورد تا مرتبا اطلاعات و اخبار را بررسي كنند تا بلكه عامل اضطراب رفع شده باشد."

اما خطري كه افراد افسرده را تهديد مي‌كند متفاوت است. آن‌ها ممكن است تصميم بگيرند كه ديگر اخبار را دنبال نكنند و خود را در چيز ديگري غرق كنند، مثل مصرف بيش از اندازه نوشيدني‌هاي الكلي و مواد غذايي.
وقتي نمي‌توانيم اخبار نبينيم

البته اقليت قابل توجهي اگر بخواهند هم نمي‌توانند اخبار را دنبال نكنند. خبرنگارها، مقامات دولتي، شاغلان ارتباطات، پزشكان، دانشمندان و اخيرا هم توليدكنندگان محصولات ضدعفوني كننده چاره‌اي ندارند جز اينكه مسائل را پيگيري كنند و از جديدترين اخبار و آمار مطلع باشند، آن هم در شرايطي كه مرز ميان كار و زندگي، به خاطر كار از خانه، بيش از گذشته مبهم شده است.

لورين الن دروسا، خبرنگار اسپانيايي، مي‌گويد "من دو تا بچه دارم و يك سگ...وضع خوابم به خاطر فشار رسانه‌اي كاملا به هم خورده است. ولي به خاطر كارم نمي‌توانم از اين وضعيت فرار كنم."

ديويس مي‌گويد كه مراجعانش در حال حاضر شامل كساني مي‌شوند كه "ناگهان مجبور شده‌اند جديدترين تحولات را دنبال كنند" يا وقت زيادي صرف صحبت با كساني كنند كه ضربه سختي از ويروس كرونا خورده‌اند.

"شكي نيست كه شنيدن اين روايت‌ها به شما ضربه خواهد زد، مخصوصا اگر به مصايب ديگران توجه كنيد. خيلي از خبرنگارها به همين خاطر دنبال اين حرفه رفته‌اند و به اتفاقاتي كه براي ديگران افتاده است علاقه دارند."

برقراري تعادل

ديويس معتقد است كه بررسي روزانه سرخط خبرها براي اكثر ما كفايت مي‌كند، حالا چه اينترنتي باشد چه تماشاي اخبار تلويزيون. كساني كه از اضطراب رنج مي‌برند مي‌توانند هفته‌اي يك بار اخبار را چك كنند. نكته مهم ديگر منبع خبري است و بهتر است به منابعي توجه كنيم كه "با حقايق سر و كار دارند و نه حدس و گمان".

ليز مارتين، روان‌درمانگر ساكن لندن، مي‌گويد اگر اخبار برايتان تنش‌آفرين است مي‌توانيد به كسي نزديك شويد كه خيلي تحت تاثير اخبار ويروس كرونا قرار نمي‌گيرد، البته به اين شرط كه از منابع خبري قابل اعتماد استفاده كند. به گفته او "مردم با هم فرق دارند و شايد دوستي باشد كه بتواند شما را فقط در جريان مسائل مهم و حياتي قرار دهد."

اما براي كساني كه به خاطر مسائل كاري نمي‌توانند از بحران فعلي دوري كنند راه‌حل ساده‌اي وجود ندارد. با وجود اين آقاي ديويس مي‌گويد كه اين افراد بايد سعي كنند تا "حد و حدود مشخصي" براي خواندن و تماشا كردن اخبار تعيين كنند و زمان كافي براي استراحت و تمدد اعصاب كنار بگذارند.

پارول گوش مي‌گويد كه توانسته است با دوري كردن از برنامه‌هاي خبري تلويزيون و منابع خبري اينترنتي به خوبي فرسودگي ناشي از بحران فعلي را مديريت كند. در عين حال بعضي از پيام‌رسان‌ها را كلا خاموش كرده است و براي دوستانش هم توضيح داده است كه چرا مي‌خواهد مدتي در معرض اخبار نباشد.

به گفته ديويس، ما نه تنها بايد بهترين استفاده را از زمان حال ببريم، بلكه بايد اميد به آينده را نيز حفظ كنيم. "واقعيت اين است كه بالاخره روزي تمام مي‌شود و با اينكه بعضا ابدي به نظر مي‌رسد، وضعيت فعلي تابع زمان است و تغيير خواهد كرد."

 

گزارش بيشتر از بي سي