شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)-|| نامه يا مكتوب يك وسيله ارتباطي سنتي براي ارتباط ميان دو شخص يا گروه است. از ديدگاه ارتباطات، نامه يك پيام به صورت نوشتاري است. نامه معمولاً براي برقراري ارتباط بين دو فرد كه در مكانهاي جغرافيايي مختلف هستند به كار ميرود.
تا سدههاي اخير، نامه مهمترين وسيله ارتباطي بين مكانهاي جغرافيايي مختلف بود اما با گسترش فناوريهاي ارتباطي جديد مانند تلفن و تلگراف، نامههاي نوشتاري قديمي، ارزش ارتباطي خود را رفته رفته از دست دادند. در دهههاي اخير و با نفوذ بيشتر اينترنت و وب جهاني، امكان ارتباط سريع ميان اشخاص در مناطق مختلف فراهم شدهاست. بنابراين، از اهميت نامه به عنوان وسيله ارتباطي كاسته شدهاست.
نكات نوشتن نامه
لحن نوشتن بايد متناسب با نوع نامه باشد.(مثلا:رسمي،غير رسمي)
اندازه كاغذ انتخابي بايد استاندارد (A4) و تميز باشد.
نوع خودكار بايد آبي يا مشكي باشد.
در نامه بايد به درستي از علامتهاي نگارشي استفاده كرد.
نامه رساني
نامه رساني يا پست، سيستمي است كه براي انتقال نامه از فرستنده به گيرنده به كار ميرود. معمولاً نامهها توسط ادارات پست دولتي يا شركتهاي خصوصي حمل و نقل ميشوند. در ايران قديم، نظام گسترده و كارآمدي به نام چاپار براي نامه رساني به كار ميرفته است. نامه رسانان با تردد بين چاپارخانهها، پيامها، اخبار و نامهها را جابجا ميكردهاند.
انواع نامه
نامهها ميتوانند به صورت دوستانه يا رسميباشند. نامه دوستانه براي احوالپرسي و ارتباط بين اشخاص به كار ميرود. نامه رسمي بيشتر براي فعاليتهاي تجاري، اداري، آموزشي و سياسي به كار ميرود. از ميان نامههاي رسمي، نامه اداري پر كاربردترين نامه هاست كه براي انواع ارتباطات و درخواستهاي اداري به كار ميرود و شيوهٔ خاص خود براي نوشتن را دارد.
واژهشناسي
نامه واژه ايست پارسي كه در پهلوي به صورت نامك تلفظ ميشدهاست و در كتابهاي برخي از مغان مانند اردويراف به صورت پسوند (اروديراف نامك) آمده است معرب آن نامج ميباشد در زبان فارسي، علاوه بر مفهوم رايج آن، به عنوان هرگونه نوشته رسمي يا انتشارات ديگر هم به كار ميرود. اين واژه به صورت پسوند به ساير كلمات اضافه ميشود مانند كارنامه، خبرنامه، روزنامه و كتابنامه./ ويكيپديا