شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : رسانه
پنجشنبه، 16 اسفند 1397 - 08:19 کد خبر:37415
رسانه ها در زمينه توسعه فرهنگي مي توانند عامل آميختگي، توازن و پيوند دادن به باورهاي اصيل اعتقادي و سنتهاي بارور جامعه باشند و باعث پويايي افكار شوند. كاركرد رسانه ها در عصر ارتباطات، بي شك در همه عرصه ها انكارناپذير است.

شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)-|| امروزه رسانه ها و شبكه ها نقش محوري در جست و جوي فرصت ها دارند و اين جست و جو اغلب درباره جمع آوري اطلاعات است. استوارت هال جامعه را به صورت مدار بسته اي تعريف مي كند كه رسانه هاي جمعي به عنوان شاهراه در فرايند هويت بخشي در جامعه در آن ايفاي نقش مي كنند (غياثي ندوشن و نصيرزاده، 1394). در واقع رسانه ها (به ويژه رسانه هاي ديداري و شنيداري) به دليل خاصيت تبليغي و فرهنگ سازي از شيوه مخصوص و مدل ذاتي خودشان نقشي ويژه در ترويج فرهنگ و ايجاد پايه ها و اصول صحيح در برنامه هايشان دارند (رشكياني، 1391).


رسانه ها در زمينه توسعه فرهنگي مي توانند عامل آميختگي، توازن و پيوند دادن به باورهاي اصيل اعتقادي و سنتهاي بارور جامعه باشند و باعث پويايي افكار شوند. كاركرد رسانه ها در عصر ارتباطات، بي شك در همه عرصه ها انكارناپذير است.


رسانه هاي گروهي گوناگون مي توانند به نسبت درجه اهميت و فراگير بودنشان، نقشي مفيد در فرهنگ سازي و نهادينه سازي نوآوري، خلاقيت و كارآفريني در كشور داشته باشند (نصيري، 1389).


رسانه وسيله انتقال پيام، معلومات و اطلاعات به توده مردم مي باشد. رسانه هاي جمعي به سرعت به مخاطبان وسيع دست پيدا مي كنند، اطلاعات را گسترش مي دهند و نگرش هاي ضعيف تر را تغيير مي دهند بدين ترتيب رسانه ها در ترويج فرهنگ نوآوري، كارآفريني و بالطبع در فرايند توسعه پايدار در يك جامعه نقش كليدي دارند (شاطري، 1387).


توسعه اقتصادي و فرهنگي، به آموزش، آگاه سازي و مهيا ساختن افكار عمومي براي بهره برداري از امكانات مادي و معنوي نياز دارد. در اين ميان، نقش رسانه ها به عنوان يكي از عوامل مهم توسعه فرهنگي آشكار مي شود (نصيري، 1389).


سي رايت ميلز جامعه شناس معروف امريكايي مي گويد: ما بيشتر تصاوير ذهني خويش را از طريق رسانه ها كسب مي كنيم به طوري كه اغلب حتي به آنچه در برابر ديدگانمان رخ مي دهد، نيز باور نداريم. مگر آنكه درباره آن مطلبي در روزنامه بخوانيم و يا از راديو و تلويزيون بشنويم و ببينيم. رسانه ها نه تنها اطلاعاتي را در اختيار ما مي گذارند، بلكه به تجارب ما نيز سمت و سو مي دهند. در نتيجه، معيارهاي ما از حيث زودباوري و از نظر فهم واقعيت بيشتر به وسيله همين رسانه ها تعيين مي شود تا از طريق تجارب پراكنده خودمان. در ميان رسانه هاي جمعي، راديو و تلويزيون از لحاظ آموزش غير رسمي، جايگاه ويژه اي دارند.


بي ترديد، ميزان سنجش شكوفايي يا ركود شمارگان مطبوعات و يا تعدد شبكه هاي تلويزيوني را نبايد معيار رشد توسعه يافتگي فرهنگي و اقتصادي و يا عدم تحقق آن جامعه تلقي كرد، بلكه چگونگي نفوذ و رسوخ رسانه ها در سطوح مختلف جامعه، محتوا و مضمون پيام، تنوع و خلاقيت فكري و فني و يا پاسخگويي به نيازهاي جدي و ضرورتهاي فرهنگي و اجتماعي و بسياري از موازين ديگر ارزيابي كيفي، از جمله مقتضيات بررسي و برنامه ريزي نظام رسانه اي كشور است.


توسعه فرهنگي به عنوان وجه توسعه ملي بايد بتواند راهبردهاي لازم را براي كشف و شكوفايي عناصر مساعد در فرهنگ جامعه بكار گيرد.