شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : برقرارشدن دمكراسي در ايران در مارس سال 173 پيش از ميلاد
جمعه، 10 اسفند 1397 - 19:07 کد خبر:32802
به نوشته مؤلفان تاريخ دمكراسي، دردوران اشكانيان كه علاقه مند و معتقد به انديشه هاي فلاسفه يونان باستان بودند، ايران از نوعي دمكراسي برخوردار بود. به علاوه، در اين دوره ايالات دوردست؛ ارمنستان و ... خودمختار بودند و لذا ايجاب مي كرد كه پارلمان وجود داشته باشد تا نظر همگان شنيده شود.



شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- به نوشته مورخان رومي ـ يوناني و ارمني و تطبيق تقويم ها، مِهرداد يكم [معروف به مهرداد بزرگ] ششمين شاه ايران از دودمان اشكانيان [پارت ها = خراسانيان] يكم مارس سال 173 پيش از ميلاد در اجتماع بزرگان ايران اعلام كرد كه تصميم گرفته است كشور داراي ضوابط جامع و ماندني (اصول اساسي) شود تا حقوق و تكاليف همه [دولت و ملت] در آن روشن باشد. اين تصميم مِهرداد مورد تاييد حاضران در نشست قرارگرفت و ايران داراي قانون اساسي و دو مجلس شد كه مجموعه اين دو مجلس را «مِهِستان» مي گفتند (مِه به كسر «ميم» به معناي بزرگ).


انتخاب وليعهد از ميان شاهزادگان، اعلان جنگ و پيشنهاد صلح، بسيج نيرو، عزل شاه درصورت ديوانه شدن، بيماري ممتد، ارتكاب اشتباه (حتي بدون داشتن سوء نيت) و ... و نيز تغيير اشل ماليات ها و صدور دستور ضرب سكه با تصوير تازه، تعيين شاهان ارمنستان، تاييد تشريفاتي (ضمني) شاهان پارسي تبار سرزمين پُنتوس (منطقه ساحلي جنوب و جنوب شرقي درياي سياه در آناتولي به پايتختي شهر سينوپ) و همچنين انتصاب فرمانده كل ارتش براي يك دوره معين و يا مديريت جنگ از جمله اختيارات مِهستان بود. در موارد متعدد، مِهِستان كه بنيادي مشابه سناي روم بود شخص شاه را به عنوان فرمانده ارتش، فرمانده جبهه و مسئول لشكركشي تعيين كرده بود.


مهستان از سال 135 پيش از ميلاد (2148 سال پيش) و پس از تكميل شهرسازي تيسفون (واقع در 36 كيلومتري جنوب بغداد امروز) و انتقال پايتخت ايران به اين شهر، جلسات خودرا در اينجا برگزار مي كرد. شهر تيسفون در ساحل دجله از سال 135 پيش از ميلاد تا سال 637 ميلادي به مدت 772 سال پايتخت ايران بود كه در اين سال و پس از نبرد قادسيه به دست عرب افتاد و رو به ويراني گذارد ولي ويرانه كاخ خسروانوشيروان (طاق كسري) همچنان پابرجا مانده است كه تاريخ نگاران آن را «كاخ عَدل» لقب داده اند زيراكه خسروانوشيروان در آنجا [مستقيما و بدون واسطه] با مردم معمولي ديدارمي كرد و به درد دل آنان گوش فرا مي داد. همچنين، وي يك زنجير متصل به زنگ، در اطاق مجاور دفتر كار خود تعبيه كرده بود كه يك سر زنجير از تيري چوبي در ميدان بيروني كاخ آويزان بود و هركس كه شكايت و يا پيشنهاد داشت، به ميدان مي رفت و زنجير را مي كشيد و زنگ به صدا درمي آمد و خسرو انوشيروان به بالكن كاخ مي رفت و حرفهاي آن فرد را مي شنيد و اگر لازم مي آمد وي را به حضور در دفتر كار خود دعوت مي كرد.


به نوشته مؤلفان تاريخ دمكراسي، دردوران اشكانيان كه علاقه مند و معتقد به انديشه هاي فلاسفه يونان باستان بودند، ايران از نوعي دمكراسي برخوردار بود. به علاوه، در اين دوره ايالات دوردست؛ ارمنستان و ... خودمختار بودند و لذا ايجاب مي كرد كه پارلمان وجود داشته باشد تا نظر همگان شنيده شود.


مورخان رومي ايجاد مِهستان را يك اقتباس ايرانيان از روميان نوشته اند كه باور كردن اين ادعا دشوار است زيرا كه هنگام اعلام دمكراسي در ايران (173 سال پيش از ميلاد ـ دو هزار و 191 سال پيش) هنوز قلمرو دولت روم در شرق توسعه نيافته و با ايران همسايه نشده بود و رابطه آنچناني نداشت، هنوز بازماندگان اسكندريان برمناطق يوناني نشين و مصر حكومت مي راندند، به علاوه انديشه دمكراسي و واژه آن از فلاسفه يونان باستان است كه اين انديشه به جنوب يوناني نشين شبه جزيره ايتاليا (سيراكوز = سيراكيوز) انتقال يافته بود و ....

 

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com