شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- محمد امامي- انسان هماره در معرض خطا و اشتباه است. به ويژه انسان هايي كه به دليل دارا بودن موقعيت ها و مسئوليت هاي اجتماعي و اداري و ... در معرض تعامل و ارتباطات بيشتري نسبت به ديگران قرار دارند.
گرچه رفتار همه ما انسان ها در محضر خداست و ديده و ثبت مي شود، اما رفتار برخي از ما به دليلي كه گفته شد در برابر ديدگان رسانه ها به عنوان نمايندگان افكار عمومي و نيز ساير اقشار كه ممكن است انگيزه ها و دغدغه هاي متفاوتي داشته باشند.
در چنين شرايطي انسان خطاكار به ويژه مسئولان افزون بر درنظر داشتن خداي شاهد و گواه، بايد ضمن مراقبت در رفتارهاي خود در اجتماع ، به محض بروز خطا يا اشتباه در رفتارشان، صادقانه و صميمانه مراتب پوزش و اعتذار خود را متناسب با تاثيري كه رفتارشان داشته ابراز دارند.
بايد تاكيد كنيم كه عذرخواهي از خطا يا اشتباه رخ داده نه تنها نشانه ضعف نيست، بلكه نشانه بزرگي روح فرد عذرخواه و صداقت وي در تعامل با ديگران است.
رواج فرهنگ عذرخواهي در هنگام بروز خطا مي تواند ضمن جلب و گسترش اعتماد عمومي، فضاي مناسبي را براي تعامل افراد و گروه ها و جريان ها و اقشار مختلف به ويژه فضاي خدمتگزاري شايسته را ميان مردم و مسئولان فراهم آورد.
اما در اين ميان برخي رفتارهاي ناشايست و غير اخلاقي همچون تمسخر، كينه توزي، مچ گيري، بدزباني، افترا و برچسب زني، زخم زبان، اهانت، فحاشي، هتاكي، تسويه حساب هاي سياسي و رفتارهاي مشابه ، مي تواند مانعي براي رواج فرهنگ عذرخواهي گردد.
بايد با عذرپذيري از انسان هاي صادقي كه دچار خطا مي شوند، و تقدير از عذرخواهي آنان، به گسترش فرهنگ عذرخواهي كمك كنيم و با ترك رفتارهاي ناشايستي كه برشمرديم و تقبيح عمل زشت هتاكان مغرض و كينه توزان بدزبان، آنان را در رفتار زشتشان تنها گذاشته و زشتي رفتارشان را گوشزد كنيم.
فراموش نكنيم كه يكى از موجبات غفلت و فراموشى از ذكر خدا استهزاى مؤمنان و بى احترامى به آنان است، بايد دانست كه اگر كسى با همين حال از دنيا برود و توبه نكند زندگى سخت و طاقت فرسايى در انتظار اوست و در روز قيامت كور و نا بينا وارد محشر شده و مشمول رحمت الهى واقع نخواهد شد، چنانكه مىفرمايد:
و مَنْ اعْرَضَ عَنْ ذِكْرى فَانَّ لَهُ مَعيشَه ضَنْكا وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيمَه اعْمى، قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنى اعْمى وَ قَدْ كُنْتُ بَصيرا، قالَ كَذلِكَ اتَتْكَ اياتُنا فَنَسيتَها وَ كَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى.
هر كس از ياد من روى گرداند براى او زندگى سخت و تنگى خواهد بود و روز قيامت او را نابينا محشور مىكنيم. او مى پرسد: پروردگارا چرا مرا نابينا محشور كردى با اينكه من در دنيا بينا بودم؟ خدا در پاسخ مىگويد: اين به خاطر آن است كه آيات ما به تو رسيد ولى تو آنها را بكلى فراموش كردى و به كيفر آن امروز تو فراموش خواهى شد (: ما تو را فراموش مى كنيم).
به اميد آن كه با رواج فرهنگ عذرخواهي و عذرپذيري، به جاي ترويج رفتارهاي مچ گيرانه و كينه توزي و هتاكي، جامعه اي سالم و روادار و داراي سعه صدر داشته باشيم و با تحمل يكديگر، سلامت روحي آحاد اجتماع را تضمين كنيم.