شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران :       اعتبار
شنبه، 24 تیر 1396 - 09:16 کد خبر:30455
اعتبار، باور به اين مسئله است كه ارتباط گر قادر به تصميم گيري و پخش پيام هايي ست كه به نفع گيرنده بود و مي تواند به واسطه ارزيابي خود گيرنده از ارتباط گر، بر پايه كيفيت هاي مختلف مانند تخصص، جذابيت و هويت ارتباط گر، و يا از طريق تاييد سايرين، قابل تشخيص باشد.

شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- درك گيرنده از اعتبار ارتباط گر براي اعتمادسازي بسيار مهم و حياتي مي باشد. اعتبار، باور به اين مسئله است كه ارتباط گر قادر به تصميم گيري و پخش پيام هايي ست كه به نفع گيرنده بود و مي تواند به واسطه ارزيابي خود گيرنده از ارتباط گر، بر پايه كيفيت هاي مختلف مانند تخصص، جذابيت و هويت ارتباط گر، و يا از طريق تاييد سايرين، قابل تشخيص باشد (دورد، لتو، اويناس-كاكونن، 2012؛ راس، فيلدينگ و لوئيس، 2014).


تاييدهاي معنا دار از افراد و يا گروه هاي مورد احترام آمده است، و توسط ارزيابي هاي قبلي آن ها از اعتبار ارتباط گر تعيين شده است. چنين منابع مورد احترامي اغلب داراي ارتباطاتي (اتصالاتي) با گروه نفوذ خود گيرنده مي باشند. ارتباط گر از طريق ايجاد و تقويت اعتبار با ديگران، مي تواند گزارشات مثبت با گروه هاي مختلف اجتماعي بسازد، كه خود اين مسئله سبب افزايش قدرت تاثير گذاري ارتباط بعدي مي شود (جويس و هاروود، 2014).


در حالي كه هر نمونه از اعتبار ايجاد شده توسط ارتباط گر مي تواند اثرات اقناعي (متقاعد كنندگي) فردي منحصر به خود را بر روي گيرنده داشته باشد، آن ها همچنين به روش هاي تركيبي و مختلفي بر هم اثر گذار مي باشند، كه اين موضوع سبب مي شود كه مد نظر قرار دادن ويژگي هاي كيفي ارتباط گر به عنوان يك كل، بسيار مهم و حياتي باشد.

 

حتي پس از آن، ويژگي هاي كيفي يك ارتباط گر به ندرت تنها عوامل ارزيابي گيرنده از اعتبار ارتباط گر محسوب مي شوند. به عنوان مثال، مسائل شناختي گيرنده نياز به ارزيابي داشته و شكل گيري نظرات مي تواند ميزان تاثير اعتبار در اقناع را تحت تاثير قرار دهد. كساني كه داراي نيازهاي پردازش شناختي كمي هستند يا به تفسير پيام هاي ارتباط گر به شكل جنبي مي پردازند، از زماني كه اعتبار ارتباط گر قبل از پيام آشكار شود، به راحتي توسط يك پيام متقاعد مي شوند.

 

 با اين حال، كساني كه داراي پردازش شناختي بالا هستند، نياز به بررسي ارتباط گر آن هم بيشتر از طريق مسيرهاي شناختي مركزي كه توسط زمان تعيين هويت و اعتبار ارتباط گر تحت تاثير قرار نمي گيرند، دارند (نان، 2013).