شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : ابتكار «متيو بريدي» پدر فتوژورناليسم؛ انعكاس فاجعه با انتشار عكس
سه شنبه، 4 بهمن 1401 - 15:52 کد خبر:27835
«متيو بريدي» بنيادگذار حرفه عكس خبري (فتوژورناليسم) 24 ژانويه 1863 تصميم گرفت كه تصاوير صحنه هاي جنگ داخلي آمريكا و عكس اجساد كشته شدگان اين جنگ را در ويترين هايي در چهارراهها و ميدانهاي شهرهاي بزرگ اين كشور قراردهد تا مردم فاجعه برادركُشي را به چشم ببينند و مصرّانه پايان يافتن آن را خواستار شوند.



شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- «متيو بريدي» بنيادگذار حرفه عكس خبري (فتوژورناليسم) 24 ژانويه 1863 تصميم گرفت كه تصاوير صحنه هاي جنگ داخلي آمريكا و عكس اجساد كشته شدگان اين جنگ را در ويترين هايي در چهارراهها و ميدانهاي شهرهاي بزرگ اين كشور قراردهد تا مردم فاجعه برادركُشي را به چشم ببينند و مصرانه پايان يافتن آن را خواستار شوند.

 

وي با همين هدف، در اكتبر 1862 نمايشگاهي از اين عكس ها در شهر نيويورك دايركرده بود ولي آن را براي اصلاح نظر آمريكاييان نسبت به جنگ داخلي و بيزاري از آن كافي ندانسته بود.

 

«بريدي» كه در 15 ژانويه 1896 در 72 سالگي درگذشت با ابتكار فتوژورناليسم، دريچه بزرگي را در حرفه روزنامه نگاري بازكرد. مشاهده صحنه هاي دلخراش جنگ كريمه در سال 1855 «متيو» را به فكر ابداع «حرفه عكس خبري» انداخته بود. فن «گرفتن عكس» در سال 1826 در فرانسه بوجود آمد.


متيو براي پوشش دادن جنگ داخلي آمريكا (1861 ـ 1865) يك گروه عكاس خبري [عكاسي كه اصول روزنامه نگاري را بداند و استعداد و اشتياق اين كاررا داشته باشد] مركب از 23 نفر ايجاد كرد و اين گروه ده هزار عكس گرفت ازجمله عكس همه معاريف وقت و بزرگان قبايل سرخپوست را كه در كتابهاي تاريخ و فيچرنويسي بكار مي روند.

 

 عكسي را كه «بريدي» شخصا از ابراهام لينكلن گرفته بر اسكناسهاي 5دلاري چاپ شده است. «بريدي» گفته است كه «دوربين نگاري = شرح ماجرا و رويداد با عكس به جاي قلم و نوشته» حقيقت محض را ثبت و منعكس مي كند و تأثيرگذار است ولي نوشته ي با قلم را مي توان تحريف كرد. بنابراين، دوربين واقعيت ها را منعكس مي كند؛ زيبا يا زشت. [اين بيان متيو، در قرن 21 صداقت پيشين را از دست داده و امروزه با ابزارهاي ديجيتال ازجمله فتوشاپ و پينت شاپ مي توان تصاوير خبري را هم اديت و تغيير شكل داد و سانسور كرد].


«متيو» همچنين گفته است: فرق ديگر قلم و دوربين اين است كه نوشته نياز به سواد خواندن دارد ولي درك تصوير به سواد و دانستن زبان خاص نياز ندارد ـ تصوير يك زبان بين المللي براي بازگو كردن حقايق است كه هركس مي تواند آن را درك كند و تصوير خوب آن است كه بدون زيرنويس هم ماجرا و داستان را بيان دارد. يك تصوير به تنهايي مي تواند داستاني را بيان كند كه اگر ماجراي مربوط به رشته تحرير در آيد يك كتاب خواهد شد.

 

يك «كتاب عكس» را مي توان در كمتر از يك ساعت خواند، ولي همين كتاب اگر به صورت «نوشته» باشد دست كم يك هفته وقت مي گيرد و مطالب آن هم خيلي زود از ذهن خارج مي شود؛ تازه تاثير عكس را ندارد. به همين دليل متيو «فتوژورناليست ها = خبرنگاران عكاس» را از ساختن صحنه براي گرفتن تصوير منع كرده و اين عمل را خيانت به حرفه روزنامه نگاري خوانده است كه مرتكب، سزاوار اخراج از اين حرفه است.


متيو بريدي درجريان جنگ خونين و پرتلفات داخلي آمريكا كه نوعي برادركُشي بود از افراد گروه خود خواسته بود كه صرفا سراغ گرفتن عكس از افسران و ژنرالها و رژه سربازان نروند؛ از خرابيها، چاله هاي انفجار، اجساد رهاشده و زخمي ها عكس بردارند تا هركس كه تصاوير را مشاهده كند از هر جنگي متنفر شود و عمر جنگ پايان يابد. بي طرفانه و منصفانه از هر دو طرف جنگ (دو نيروي متخاصم) عكس بگيرند.

 

تبعيض ناقض اصول ژورناليسم است. با همين فكر، وي عكسهايش را در سر چهار راهها در ويترين قرار مي داد تا تنفر عمومي از جنك برانگيخته شود. عكسهاي متيو به صورت كتاب درآمده و در هر موزه يك تالار را به خود اختصاص داده است.


«متيو بريدي» براي راه اندازي فتو ژورناليسم، به پول آن روز يكصد هزار دلار وام گرفته و هزينه كرده بود ولي كنگره آمريكا براي كمك به او تنها 25 هزار دلار تصويب كرد و متيو دچار ورشكستگي شد و آخر عمر در فقر، بيماري و تنهايي درگذشت. انعكاس اين وضعيت غم انگيز او بود كه دولتهارا در سراسر جهان وادار به حمايت از هنرمند، نويسنده، مبتكر و مخترع كرد ازجمله گرفتن پرستار و منشي در اواخر عمر برايشان، تامين مسكن، امكانات رفاهي، تالار معاريف، گورستان اختصاصي و .... رسم براين شده است كه سران دولتها اعلاميه مرگ اين قبيل افرادرا كه به ميهن خود و بشريت خدمت كرده اند امضاء كنند.


توضيحات و توصيفات «متيو بريدي» بود كه بعدا نشريات را پُر از عكس كرد و تيراژها بالارفت، به علاوه، تاليفات تصويري (كتاب هاي تماما عكس ـ بازتاب يك موضوع صرفا با عكس) وارد بازار كتاب و نشريات شد. در پي پيدايش آنلاين ها از آخرين دهه قرن 20 و كم حوصله شدن مخاطبان، سردبيران روزنامه ها برميزان چاپ عكس افزوده و صفحات عكس خبري [اخبار از دريچه دوربين، عكسها و خبرها و ...] بوجودآورده اند كه صد درصد مخاطب [مخاطب راضي] دارد.

 

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com