شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : تقويم روز ارتباطات/ سنديكاي روزنامه نگاران ايران با عضويت كاركنان روزنامه هاي حزبي و دولتي موافقت نكرد
شنبه، 15 مرداد 1401 - 09:50 کد خبر:25109
در اَمُرداد 1355بسياري از اعضاي تحريريه روزنامه ارگان حزب دولتي رستاخيز و نشريات وابسته، از سنديكاي روزنامه نگاران درخواست عضويت كردند. سالها قبل از آن كاركنان نشريات حزب ايران نوين چنين درخواستي داده بودند كه رد شده بود و پاسخ سنديكا به ايران نويني ها اين بود: طبق استانداردي كه در همه كشورها رعايت مي شود سنديكاها و اتحاديه روزنامه نگاران، كاركنان تحريري روزنامه ها و نشريات حزبي، دولتي و سازمان هاي عمومي را روزنامه نگار حرفه اي نمي شناسند و به عضويت نمي پذيرند.

شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- در اَمُرداد 1355بسياري از اعضاي تحريريه روزنامه ارگان حزب دولتي رستاخيز و نشريات وابسته، از سنديكاي روزنامه نگاران درخواست عضويت كردند. سالها قبل از آن كاركنان نشريات حزب ايران نوين چنين درخواستي داده بودند كه رد شده بود و پاسخ سنديكا به ايران نويني ها اين بود: طبق استانداردي كه در همه كشورها رعايت مي شود سنديكاها و اتحاديه روزنامه نگاران، كاركنان تحريري روزنامه ها و نشريات حزبي، دولتي و سازمان هاي عمومي را روزنامه نگار حرفه اي نمي شناسند و به عضويت نمي پذيرند.

 

كاركنان روزنامه هاي دولتي را كارمند دولت و كاركنان روزنامه هاي حزبي را مبلغ حزب مي دانند كه عضو يك حزب، فردي بي طرف نيست و روزنامه نگار بايد بي طرف باشد. فري لنس ها كه مطالب آنان در نشريات دولتي و حزبي چاپ مي شود از اين قاعده مستثني هستند.[فري لنس ها كساني هستند كه بدون داشتن قراداد كار، مطالب ژورناليستي را به ابتكار خود تهيه مي كنند و براي فروش جهت انتشار، به خريداران عرضه مي دارند.].


سنديكا اين بار به دليل اينكه حزب رستاخيز حزب حاكم بود با دريافت درخواست ها با مشكل تصميم گيري رو به رو شده بود و براي خلاص كردن خود از اين مشكل بارديگر به استعلام مجدد از اتحاديه ها و سنديكاههاي كشورهاي ديگر دست زد تا پاسخ آنهارا به متقاضيان رستاخيزي بدهد. پس از وصول پاسخ هاي استعلام، به متقاضيان رستاخيزي همان جواب را داد كه سالها قبل از آن به كاركنان نشريات حزب ايران نوين داده بود از اين قرار: اتحاديه هاي روزنامه نگاران كاركنان نشريات حزبي را كارمند حزب و مبلغ آن مي دانند، نه روزنامه نگار حرفه اي كه روزنامه نگاري را پيشه مادام العمر قرار داده باشند. به علاوه، روزنامه حزبي هدف و طرز كار ديگري دارد و لزوما روزنامه نيست و يك نشريه چاپي است، و اگر اصرار بر عضويت دارند مي توانند بروند و براي خود اتحاديه و سنديكاي جداگانه تاسيس كنند كه حق هر فرد است، ولي اگر مصرا بخواهند وارد سنديكاي موجود شوند بايد علاوه بر نشريات رستاخيز، در رسانه عمومي ديگري هم مشغول بكار باشند تا با استناد به آن، درخواست عضويت آنان بررسي شود. استدلال سنديكا چيزي جز عنايت به يك روال بين المللي نبود.


در سال 1927 نمايندگان فدراسيونهاي روزنامه نگاران شوروي و ايتاليا را به نشست كنفدراسيون جهاني روزنامه نگاران راه نداده بودند؛ زيرا كه اتحاديه هاي مربوط در آن دو كشور كاركنان روزنامه هاي احزاب را به عضويت مي پذيرفتند. اتحاديه هاي روزنامه نگاران حرفه اي كاركنان تحريري نشريات و هرگونه رسانه دولتي را هم كارمند دولت مي شناسند نه روزنامه نگار حرفه اي و درخواست عضويت آنان هم پذيرفته نمي شود.


سنديكاي روزنامه نگاران ايران با اينكه در جريان انقلاب سال 1357 به پيروزي انقلاب كمك بسيار كرد و ازجمله به مدت 62 روز اعلام اعتصاب عمومي كرد پس از پيروزي انقلاب به تدريج مورد بي مِهري قرار گرفت و فعاليت آن عملا متوقف شده است. همين بي مِهري سبب شده بود كه نتواند غرامت اخراج دهها روزنامه نگار را كه در سال هاي 1358 و 1359 بركنار شده بودند بگيرد.

 

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com