شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : آموزش ترجمه و تنظيم اخبار از آژانس ها در ايران
پنجشنبه، 14 آذر 1398 - 09:14 کد خبر:14593
آموزش ترجمه و تنظيم اخبار از آژانس ها در ايران - ريشه اين تحول كه كاري مفيد و لازم خوانده شده است

شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- دسامبر 1960 (آذرماه 1339) سازمان خبرگزاري پارس (ايرناي امروز) يك دوره آموزش روش ترجمه خبر و تنظيم اخبار ترجمه شده از آژانس هاي خبر رساني معروف به «بيگ فور Big - 4» و چند آژانس كوچكتر را براي دبيران خبر و مترجمان خود تشكيل داده بود كه اين دوره از چهاردهم آذرماه آن سال آغاز بكار كرده بود.


    هدف اعلام شده از تشكيل اين دوره آموزشي اين بود كه عوامل خبرگزاري ملي ابزار روابط عمومي دولت هاي ديگر نشوند و تبليغات آنهارا به مخاطبان خود انتقال ندهند. در آن زمان آژانس پارس (تاسيس در 1313 هجري خورشيدي) تنها خبرگزاري ايران بود و راديو دولتي، تلويزيون غير دولتي وقت و روزنامه ها را تغذيه مي كرد و براي مقامات بالاي كشور هم بولتن «اخبار ويژه» معروف بولتن اخبار غير منتشره و نيز بولتن حاوي اخبار راديوهاي عرب و بخش پارسي راديوهاي خارجي را تهيه مي كرد و مي فرستاد و بنابراين، بخش ها = دپارتمان هاي تخصصي متعدد داشت و براي مثال؛ دپارتمان تنظيم براي راديو، دپارتمان تنظيم براي تلويزيون، براي نشريات و بولتن هاي ويژه و سرويس عكس و فيچر.


    در اين دوره آموزشي ضمن تشريح تاريخچه هر خبرگزاري اصطلاحا جهاني و منابع درآمد و وابستگي هاي آن، شركت كنندگان در كلاس را روشن مي ساختند كه چگونه تبليغ را از خبر تشخيص دهند، مطالب اضافي خبر را كشف كنند، تفسير و اعمال نظرهايش را بيابند و سپس به صورت خبر مطلق دوباره نويسي كنند و براي استفاده بفرستند و براي اين كار توصيه مي شد كه مترجم خبر، هر رويداد را از همه آژانس هايي كه آن خبر را داده بودند ترجمه كند و دبير خبر پس از سنجش متون آنها باهم و با گزارش دفتر نمايندگي آژانس پارس در كشور مربوط (اگر در آن كشور دفتري وجود داشت و گزارش ارسال شده بود)؛ اضافي ها، نظرها ها و تبليغ را بيرون ريزد و اطلاعات قطعي آن را كه همانا عناصر ششگانه خبر هستند يادداشت كند و سپس متن خبر را از راديو رسمي كشور صاحب خبر كه در «آژانس پارس» مانيتور مي شد به دست آورد، مقايسه كند و آنگاه خودرا در جاي خبرنگار قراردهد و از مجموع اين اطلاعات خبري را تهيه و تنظيم كند كه براي مخاطب ارزش داشته باشد زيرا كه دستمزد اورا ملت ايران مي داد نه خبرگزاري خارجي.


     از آن پس، يك بازبين خبر گمارده بودند تا ببيند كه در تنظيم خبر، «دبير مربوط» از اين مشي خارج نشده باشد و اپراتورهاي تلكس هاي خبرگزاري مكلف شده بودند كه كاپي بگذارند و اخبار آژانس هاي خارجي را در دو نسخه دريافت كنند كه يك نسخه به بازبين ها داده شود. چون همه كاركنان خبرگزاري و راديو وقت جلسه اي بودند و روزانه پس از پايان كار مزد مقرر را دريافت مي داشتند، اگر كوچكترين غفلتي كرده بودند موقتا و يا به طور دائم از كار بركنار و يا تغيير شغل داده مي شدند.


     همزمان با اين تحول، ناشران روزنامه ها دبيران اخبار بين الملل نشريه خودرا از استفاده از اخبار بولتن هاي سفارتخانه ها و نيز ترجمه هاي كساني كه روزنامه نگار نبودند و با روزنامه رابطه استخدامي (قراردادي و حق التحرير) نداشتند ممنوع اكيد كردند و مقرر داشتند كه قبل از ارسال به حروفچيني، ترجمه مترجم با اصل خبر (خبر دريافتي از تلكس خبرگزاري خارجي) مطابقت داده شود و مترجمي كه اقدام به تحريف خبر كرده باشد مواخذه و يا بركنار شود. تا آن زمان سفارتخانه هاي برخي از كشورهاي از جمله آمريكا و انگلستان بولتن روزانه خبر (برحسب منافع خود) تهيه و به مطبوعات مي فرستادند و ارسال ترجمه از سوي افراد غير روزنامه نگار (!) به روزنامه ها امري عادي بود كه قرار شد از آن پس، ترجمه دريافتي (چنانچه با چاپ شدنش موافقت شود) به صورت «مطلب وارده» در صفحه نامه به سردبير انتشار يابد.


    تحولات بعدي نشان داد كه دستگاههاي اطلاعاتي دولت وقت متوجه شده بودند كه تحريف خبرهاي بين الملل و فعاليت مترجمان خارج از حرفه روزنامه نگاري به خواست خارجي (دو ـ سه دولت معين) صورت مي گرفت كه اتفاقا همه آنها از دوستان و متحدان دولت تهران بودند!. روال دقت در ترجمه و تنظيم اخبار بين الملل كه كاري مفيد، موجه و لازم خوانده شده است تا سال 1350 هجري (1971) كه سازمان راديو ـ تلويزيون ملي از ادغام اين دو موسسه بوجود آمد و داراي يك خبرگزاري مستقل شد به همان صورت ادامه يافته بود و از سال انقلاب (1357 = 1978) ظاهرا ديگر دنبال نشد.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com